woensdag 30 maart 2016

Sneak Peek: Tante Fee's Naai-verjaardag


In april 2013 geraakte ik betoverd door het naai-virus.
Bijna drie jaar geleden is dat intussen.
En dat op zich is eigenlijk al een prestatie. Ondanks het feit dat ik op andere vlakken hondstrouw ben, blijven hobby's nooit lang in the picture. Het bakken van cupcakes en versieren van taarten, was bijvoorbeeld niet zo'n heel lang leven beschoren. Het tuinieren in bloembakken werd ook relatief snel on hold gezet wegens gebrek aan succes. Maar dat naaien, ja, dat gaat nu al drie jaar mee als hobby :-)

Tijd voor een terugblik!
Tijd om eens te vertellen hoe het allemaal begon met die favoriete hobby van mij. 
Om te laten zien wat ik tot nu toe leerde, en waar en hoe ik dat deed.
Een rondje stoefen zal misschien ook niet ontbreken.
Met daarnaast een reeks kleine en grote misluksels (als ik durf :-)).

April 2016 zal in het teken staan van Tante Fee's Naai-verjaardag!
Dat ik er al helemaal zin in heb!!!
Hopelijk u ook :-)

maandag 28 maart 2016

Muffintop Maandag #3

Zoals gepland, ook deze maand weer een Muffintop Maandag!

Maar een beetje anders dan anders. Want vorige week was in alle opzichten een bewogen week voor ons België-landje. Er werd op verschillende plaatsen door verschillende mensen al heel wat over geschreven, ook in blogland. En wat ben ik blij om vast te kunnen stellen dat blogland goed bevolkt is met warme, positieve, optimistische mensen met een open blik! Zelf zou ik het allemaal niet beter of mooier kunnen omschrijven. En dat zal ik bijgevolg dan ook niet doen...

Vandaag dus geen tips om gezonder te eten of meer te bewegen. Ook geen update van mijn eigen ervaringen op dat vlak de afgelopen maand. Wel een pleidooi voor kleine verwennerijtjes, zo nu en dan.
Omdat ik er de afgelopen dagen persoonlijk een enorme nood aan voelde...
Omdat we met z'n allen wel wat mildheid kunnen gebruiken dezer dagen ... Ook voor onszelf.
Omdat goed voor jezelf zorgen, door jezelf af en toe te (laten) verwennen, levensnoodzakelijk is ... Alleen op die manier kan je immers genoeg energie blijven putten om er ook voor anderen te zijn.
Ook dat valt onder de noemer 'gezonder leven', nietwaar?

In zoveel boeken staat het beschreven. Afgelopen week stond het zelfs in een krantje! (De wetenschappelijke betrouwbaarheid laten we voor het gemak maar even in het midden, hihi.)
 
Met chocolade blijkt er absoluut niks mis te zijn :-) En wat ben ik daar stiekem (en zelfs openlijk, zoals u nu ziet) content mee! Want chocolade ... Zeker de heel donkere. Maar ook de witte pralines van Leonidas met een nootje erin ... Hmmmm ... Daar kikkert een mens van op! 
Hopelijk werd u door de Paashaas afgelopen weekend ook lekker verwend. En zorgen die zoete zondetjes voor een klein beetje troost wanneer dat nodig is ...

dinsdag 15 maart 2016

Weg van de stad?!

Waar woon jij? Waar wil je wonen? In de stad? Of op het platteland? Ergens tussenin? In België? Of aan de andere kant van de wereld? Hoe leef je? Wie zijn je buren? En is alles goed zoals het is?

Allemaal vragen die gesteld worden tijdens de Jeugdboekenweek 2016. Vragen, die ik helemaal niet zo gemakkelijk te beantwoorden vind. Terwijl het toch wel een belangrijk thema is hier in huis, tegenwoordig. Nu we met vijf zijn, wordt de nood aan een andere woonplek namelijk redelijk dringend. Momenteel wonen we op een heel ruim appartement in de stad. We hebben een fantastische, grote leefruimte met veel lichtinval. En een gezellig, ruim zonneterras. Maar er zijn maar twee slaapkamers. De kinderkamer is echt te klein voor drie kids. Momenteel slapen de twee oudsten samen, maar stilaan wordt het een beetje krap naarmate ze allebei groter groeien. Nummer drie zal er dus écht niet bij in passen. Daarom zijn we op zoek gegaan. Naar een andere plek.

Veel van de bovenstaande vragen passeerden al de revue. Stad (zoals de afgelopen 13 jaar) of platteland (zoals in onze kinderjaren)? Ver van de stad of dichtbij? Wat met onze huidige buren en de vrienden die hier in de buurt wonen? Kunnen en willen we daar afscheid van nemen in ons dagelijks leven? Hoe moet dat allemaal lukken in combinatie met ons werk?

Om een beetje overzicht te krijgen, zet ik alles eens graag op een rijtje.

De redenen waarom ik graag in de stad woon:

Heel wat kleine, grote en reuzegrote evenementen vinden vlak bij de deur plaats en kan je vanop de eerste rij mee beleven. 
Er is een uitgebreid aanbod van bijna alles. Als ik zin heb om stofjes te gaan kopen, vind ik die op wandel- of fietsafstand. Wil ik gaan shoppen, idem. Een museum bezoeken, een concertje meepikken of iets gaan eten, idem again. Niet dat we zo'n geweldige uitgaanders zijn, integendeel misschien zelfs. Waarschijnlijk zijn er geen grotere huismussen te vinden dan wij. Maar alleen al het idee dat het kan, geeft een vrij gevoel. Daarnaast is het ook veel gemakkelijker om de auto thuis te laten, en in de plaats daarvan de fiets of het openbaar vervoer te nemen. In die zin kunnen we dus nog milieubewust doen ook :-)
Zadel, Fiets, Bloemen, Decoratie, Geel
Onze kids leren enorm veel in hun stadsschool. En dan spreek ik over belangrijke dingen in het leven. Zoals leren samenleven, bijvoorbeeld. Onze kids gaan naar een multiculturele buurtschool. (Vaak wordt er gesproken van een concentratieschool, maar dat vind ik zo'n akelige bijklank hebben.) Hun ervaringen op school leveren vaak heerlijk ernstige kleutergesprekken op. Over huidskleur, bijvoorbeeld: zwarte kindjes, bruine kindjes en kindjes in 'vleeskleur'. Of gesprekken over God en 'Lala' (het duurde toch wel een tijdje voor we begrepen dat Zoonlief 'Allah' bedoelde): God en Lala zijn vrienden want ze wonen samen 'hierboven', bij de gestorven mensen en huisdieren. Maar soms ook moeilijke vragen, over wat 'haram' betekent en waarom niet iedereen varkensvlees mag eten. Wat die kleuters op een speelplaats in de stad toch allemaal al bespreken; ongelofelijk vind ik dat :-) Tegelijk is het voor ons van heel groot belang dat onze pagadders met een open, onbevangen en nieuwsgierige blik naar hun vriendjes, en dus ook naar andere culturen leren kijken.

Zeker in de zomer, heb ik zelf door die multiculturaliteit vaak een vakantiegevoel in onze stad. De wereldmuziek, die uit de open raampjes van de voorbijrijdende auto's schalt. De geuren van kruidige gerechten, die door de open vensters naar buiten zweven. Het rumoer van buiten daar laten, terwijl we zelf gezellig op ons rustig terrasje vertoeven, vult dat vakantiegevoel lekker aan.
Het staat hier vol prachtige huizen. Zo'n groot, statig herenhuis, met tussenverdiepingen, houten vloeren, mouluren in het plafond en een stadstuintje. Daar heb ik al zooo vaak van gedroomd :-)

Ook de bereikbaarheid van onze werkplekken speelt een rol. De Echtgenoot werkt op wandelafstand en ik moet een half uurtje met de trein. Allemaal heel goed te doen. Willen we langer onderweg zijn? Willen we, indien nodig, van werk veranderen?

Eigenlijk zit de stad vaak vol verrassingen. Achter elke hoek kan je iets of iemand nieuws ontdekken. Of net niet. Er valt altijd wel ergens iets te beleven. En dat maakt de stad vaak zo charmant ...

Klinkt dit alsof we in de toekomst nog steeds in de stad zullen wonen? Moeten we op zoek naar zo'n heerlijk herenhuis? Of hebben we meer nood aan groen en buitenruimte?
Een volgende keer zet ik op een rij wat mij (of ons) aanspreekt in het wonen op 'den buiten' ...
Benieuwd wat het uiteindelijk worden zal :-)

vrijdag 11 maart 2016

De omgekeerde, gerecykleerde Grace-jurk

Griet maakte ons er afgelopen week al op attent: jeans is tegenwoordig overal. 

Van de laatste grote opruimactie hier in huis, had ik 'toevallig' nog een paar versleten of te kleine jeansbroeken liggen die smeekten om een project. Maar welk project? Na het maken van het Gracejurkje, was ik al wat aan het denken gegaan. Ik kondigde toen aan dat ik misschien nog iets in petto had. En ik moet zeggen: ik geloof dat het gelukt is ...

Geheimzinnig hè ;-)

Laat me vertellen wat er allemaal gebeurde:

Grace leek me ook wel tof om achterstevoren te maken. Met de sluiting vooraan dus. Ik ging aan het denken en knippen en plakken met het patroon. Naailes of een opleiding patroontekenen heb ik nooit gevolgd, dus je kan je misschien al voorstellen hoe een geklungel het eerst was :-). Maar uiteindelijk bleek het vrij logisch om de knopenstrook van het achterpand af te knippen en deze aan het voorpand aan te plakken. Achterpand tegen de stofvouw, voorpand twee keer knippen, en gaan met die banaan!

Omdat ik toch wat twijfelde of het echt wel helemaal klopte, wilde ik eerst een testversie maken in een stofje waar ik geen spijt van zou hebben in geval het een compleet fiasco werd. En hier komen dus die versleten jeansbroeken op de proppen :-) Eén broek van de Echtgenoot bleek voldoende om een jurkje voor Babylief uit te krijgen (maat 74). Als dat geen vaderliefde is :-)

Voor deze versie gebruikte ik geen voering, zoals in het originele patroon. De hals en de armsgaten werkte ik af met een vrolijke rood-met-witte-stipjes biais. Daarvoor keek ik nog eens naar deze handleiding
Voor het rokgedeelte knipte ik vier stukken van 20 cm breed en 25 cm hoog. Die werden met de lange kanten aan elkaar gestikt. Omdat de broek op was, knipte ik maar vier stukken. Daardoor werd het rokgedeelte minder breed dan in het originele patroon en kwamen er dus ook minder rimpeltjes in te zitten. Maar voor deze jeans-versie leek me dat helemaal niet erg :-).

Ik zei het al en ik blijf het herhalen: Grace is een allerheerlijkst patroon om te maken voor allerheerlijkste babietjes, zowel 'vooruit' als achterstevoren :-)

zondag 6 maart 2016

Grace-jurkje van Emma en Mona

Dat Babylief een verwend scheetje is omdat ze de jongste is? Dat er hier alleen maar voor haar genaaid wordt? Nee hoor! Er staan ook nog naaiprojectjes voor Dochterlief en Zoonlief op de planning, geen paniek! Maar die kleine babykleertjes vragen nu eenmaal niet veel stof en eigenlijk ook niet zo heel veel tijd. Vandaar dat ze zo al eens snel tussendoor gemaakt worden :-)

Een kleine hoopvolle lentekriebel vroeg om een vrolijk jurkje, dus probeerde ik eens het gratis patroon van Emma en Mona, de Grace Babyjurk. Voor de veiligheid koos ik nog een oefenstofje, want op het eerste zicht leek het me niet zo simpel om dit jurkje te maken. De stof is dus een heel goedkoop katoentje (2€ per meter) uit de koopjeshoek bij Moens, dat al een hele tijd in mijn stoffenmand lag te wachten op een tof project.

Maar wat bleek? Het patroon en de uitleg met foto's zijn zo duidelijk dat het een fluitje van een cent werd :-)
Omdat ik geen zin had in knoopsgaten maken, koos ik weer eens voor kamsnaps. Soms ben ik toch echt wel een luie doos, hè! :-)
Voor wie graag nog wat meer duidelijkheid heeft: bij Mamasasewing vind je een uitgebreidere tutorial, vooral in verband met het rimpelen van de rok en het maken van de knoopsgaten.

En nog enkele aanvullingen, die ik ook nog eens ga proberen:

  • een handleiding voor een volledig gevoerde versie (voor koudere periodes en/of een nettere afwerking van de binnenkant) vind je bij Handmade Mieke
  • de aanpassing van het patroon voor hetzelfde jurkje in tricot is ook te vinden bij Emma en Mona, onderaan de werkbeschrijving voor het katoenen patroontje

Zelf ben ik nog een beetje aan het fantaseren over een speciale versie. Spannend!!! Als het er ooit écht van komt, laat ik het zeker weten :-)

Het mag duidelijk zijn: dit patroon is heerlijk om te maken! Het smaakt naar meer :-) Gelukkig kan ik voor Babylief beginnen vanaf maat 68, dus ben ik nog enkele jaren zoet met dit patroon (het gaat tot maat 92). Wel ben ik nog op zoek naar mooie stofjes om een definitieve versie te maken. Als er iemand tips heeft: advies, foto's en linkjes zijn altijd welkom!

vrijdag 4 maart 2016

Hoodie voor Babylief

Tijdens mijn zwangerschap pinde ik me te pletter aan superschattige babykleertjes om zelf te naaien. We wisten niet of we een zoon of dochter zouden krijgen, dus keek ik vooral naar unisex kleertjes. Tussen al dat moois zat ook deze hoodie.
Het patroon is voor een baby van nul tot drie maanden. Die maat valt redelijk groot uit, naar mijn gevoel. Babylief is intussen zes maanden en ze past er nog vlotjes in (toch zeker in de breedte). Ze is nochtans niet van de kleinsten :-) (Voor de poppemie, die vandaag model speelt, is ie natuurlijk wel een maatje te groot :-)).

 
Toen ik de hoodie maakte, was het hoogzomer (en ik hoogzwanger). Een gevoerde kap leek me veel te warm (en op dat moment ook te veel werk, hihi). Daarom liet ik de voering eruit. Natuurlijk zonder erbij te denken dat de hoodie pas in de winter zou passen. Met voering zou de afwerking van de kap waarschijnlijk iets netter geweest zijn.  Dat onthouden we dus voor een volgende keer :-)

Misschien was de patroon- en/of stofkeuze achteraf gezien toch niet geweldig unisex. Maar met een ieniemienie jeansrokje eronder, wordt het toch nog een outfit voor een stoere babygriet, niet?