Contentement #10: januari

Omdat mijn geheugen mij de laatste tijd op de meest onmogelijke momenten verschrikkelijk in de steek laat, heb ik me voorgenomen om de kleine plezante dingetjes dagelijks in mijn agenda op te schrijven. Die kleine plezante dingetjes, die je later nog altijd blijven opfleuren en daarom zo belangrijk zijn om toch te kunnen onthouden (zelfs ondanks een gatenkaas van een brein).

En op die manier gaat het me misschien ook wel lukken om hier maandelijks een update te geven, in plaats van zo eens af en toe.

Januari begon trouwens al fantastisch met Zoonlief die op de avond van 1 januari vol overtuiging de dag uitriep tot 'al de allerleukste dag van het jaar'.

Er werd op weekendochtenden ook lekker veel geknuffeld, met z'n allen in bed. Hoewel het toch echt krap begint te worden, zo met vijven. Die kinders beginnen plaats in te nemen, zeg, niet normaal! Misschien moeten we maar eens beginnen sparen voor een bed zoals dit.

Onze jongste groeit en ontwikkelt gelijk zot! Zo loopt ze in de supermarkt vol zelfvertrouwen in haar uppie naar de charcuterietoog om een vleesje te gaan bestellen. Om het dan nog gewoon te krijgen ook! Het kind is nog geen tweeënhalf hè! Ongelofelijk!
Nadoen van grote broer en grote zus blijft ook een favoriete bezigheid. Een hele periode riep ze dan ook luidkeels en met een gezichtje vol overtuiging 'Leuk hè!' bij zo ongeveer alles wat ze deed (zelfs bij de onleuke dingen). Jammer genoeg worden ook de scheldwoorden en het gevloek overgenomen. (Denk nu niet dat wij hier altijd als een stelletje ongemanierde hufters tegen elkaar lopen brullen hè 😉)
Het allerschattigste deze maand was anders wel dat ze 's nachts, waarschijnlijk in haar droom, gewoon luidop begon te lachen. Leuk om daar eens van wakker te worden in plaats van van nachtelijk gehuil 😊

Ook de natuur deed ons wat genieten. Na een hele tijd kwamen we meneer de eekhoorn nog eens tegen in de tuin. En de krokusjes en winterklokjes komen al piepen!

Dochterlief (onze oudste dus) kreeg na de kerstvakantie van verschillende juffen de feedback dat ze met het lezen een hele sprong vooruit had gemaakt ... Uiteraard glunderde Moederlief eens zo hard mee 😍

Zoonlief meldde - in aanloop naar een kappersbezoekje - dat hij een kapsel wilde zoals Kevin De Bruyne. Op mijn vraag hoe dat dat er dan uitziet, antwoordde hij "Ja, dat weet ik niet, hoor!".
Ha! Hahaha!

Verder werd er met de kids al volop gefantaseerd over de outfits die ze met carnaval aan willen doen en knutselen we er op los.

En er werd uiteraard volop getoost op het nieuwe jaar. Heerlijk om de kinderen te zien genieten van de aandacht en dikke knuffels van hun meters en peters. En om lekker op 't gemak met iedereen nog eens wat te kunnen bijpraten.

Hopelijk worden de contentementjes lekker verdergezet in 2018. En hopelijk kunnen ze dan ook met een mooie foto hier opgefleurd worden. Op de laatste dag van januari crashte namelijk onze computer, waarop mijn laatste foto's staan opgeslagen. Tot op vandaag is hij nog niet gered. Dus deel ik mijn contentement maar beeldloos. Het zou maar raar zijn om pas eind februari de plezante momenten van januari te publiceren hè 😉

M'n lieve Louise - communie inspiratie

Flashback naar mei 2017.
De eerste communie van Dochterlief. 

Misschien vijgen na Pasen om er nu nog over te bloggen.
Maar misschien ook wel leuk voor wie toevallig nog op zoek is naar outfit-inspiratie voor een eigen naderende communie 😊 

En ik had me voorgenomen om in januari nog een hoop ongeblogde naaisels te laten zien ...

Dus hier gaan we dan ...

Eerst moet nog gezegd dat de keuze van de outfit voor Dochterlief niet simpel was. Compleet geen rokjes- of jurkjestype zijnde, was ze heel erg weigerachtig om in die richting te denken voor haar feest. Het zou een jumpsuit gaan worden. Tot ze plots toch overstag ging, in mijn naaiboekjes ging neuzen, resoluut een jurkjespatroon uit La Maison Victor koos en bijhorende stof online aanduidde.

Een Louise-jurk bestelde ze. In een viscose uit de eerste See You at Six collectie (triangles blue).

En daar was 'gene weg neffe' 😊

De stof verwerkte zalig. Ik hield rekening met alles wat mis kon gaan. Ik koos zelfs de juiste maat 😊. De blinde rits geraakte er blindelings in. Aan de mouwopening ging het van gefoefel en gefrul, om de naden door te stikken op de voeringstof. Maar zelfs dat lukte.
En toen ging het even helemaal mis en was ik een zenuwinzinking nabij...

We gingen in een winkel nog op zoek naar een bijpassend vestje en sjaaltje. Het kon in de kerk en op ons geplande tuinfeest namelijk ook wel eens fris worden, en daar wilden we op voorzien zijn. In de winkel aangekomen, deed Dochterlief haar pas afgewerkte Louise aan en ... de blinde rits liep vast op de superdunne voeringstof. 

Er zat niks anders op dan de stof ter hoogte van de rits ... los ... te ... knippen. Met toestemming van de winkelmevrouw en in gezelschap van een dochter, die met grote ongeruste ogen stond toe te kijken, heb ik toch enkele traantjes weggepinkt.

Gelukkig geraakte alles op tijd hersteld, zonder dat ik helemaal opnieuw moest beginnen. Iets met plantrekkerij en bricoleren 😉 Uiteindelijk was het op de dag van de communie warm en op de dag van het tuinfeest tropisch warm, dus vest en sjaaltje kwamen er niet aan te pas. Maar goed, we waren wel voorzien voor moest het niet geweest zijn.

De kraaltjes, die trouwens perfect matchen met de oudroze driehoekjes in de stof, kreeg ik van mijn grootmoeder. Ze gaf me een lang gekoesterde collier, die ik zomaar voor de gelegenheid mocht kapot knippen. Waarvoor mijn eeuwige dank!

En zo stond mijn grootste kleine prinses dus te stralen op haar feestdag. Klaar om de grote wereld verder te ontdekken 💕

2017, een overzichtje

Vandaag maak ik een overzichtje van de dingen die ik in 2017 met veel plezier naaide en haakte. De meeste toonde ik hier al eens. Klik gerust door om ze nog eens uitgebreider te bekijken. Sommige geraakten nog niet op de blog. Een van mijn goede voornemens is om in januari werk te maken van al die ongeblogde naaisels 😊

Een Louise jurkje uit LMV voor de communie van Dochterlief

 Een Grace-jurkje van Emma en Mona

Een Aster-trui van LMV voor mezelf. 

 Een monsterlijke Mitch uit LMV

 Snelle babykadootjes

 Een Luis-shirt uit Zelfgemaakte kleertjes 3

 Sam-shirt uit LMV

 Een Janneke van Sisko by Mieke

 Het Oliver-broekje van Annick en Griet

 De pennenzak voor Zoonlief

 Het gratis Pluk een Roos patroontje

 De rechtdoorjurk uit Stof voor durf het zelvers 3

 De Gloriatop van Emma en Mona met de Grasshopper short uit Ottobre

 De dino-t-shirt op bestelling van Zoonlief

 De tas die me veel zweet en geduld kostte 😊

 Speldenkussentjes oftewel paasdecoratie

Mijn allereerste Theo voor Zoonlief

De cirkelsjaals voor mijn petekind en zijn broers

De gehaakte sjaal voor Manlief

Uiteraard werden er ook nog andere dingen gemaakt, maar deze vond ik zelf de allerplezantste om te maken 😊 Welke waren jullie favorieten in 2017? Ik ben benieuwd en kijk uit naar jullie inspiratie! En heb je ergens nog vragen of opmerkingen over, laat het hieronder ook gerust weten.

Tot slot wens ik jullie allemaal graag het allerbeste voor 2018! 

Op een jaar vol naai-, haak- en ander plezier
🎆🎆🎆

Contentement #9

Kleine gelukjes.

De dagelijkse dingetjes, waar je blij van wordt. 

Waarbij je hart sprongetjes maakt, of je je gewoon intens content kunt voelen.

Die momentjes zo bewust mogelijk beleven. Ze onthouden om er later nog eens op terug te kijken en wat na te genieten. Dat is mijn bedoeling met dit rubriekje. En uiteraard mijn gelukjes delen met jullie, want gedeeld geluk is dubbel geluk ... oh, ik voel het al 😉

Wat me de afgelopen tijd blij maakte:

Sneeuwpret!

Een aantal administratieve zaken, die een geweldige rompslomp met zich meebrachten, ein-de-lijk tot een goed einde zien komen. Ik zeg er niet bij dat de stress, die speelde voordat dat einde in zicht kwam, vijf jaar van mijn leven heeft gekost ...

Onze jongste, die steeds beter begint te spreken (als in: voor ons verstaanbaar beter, een niet-gezinslid begrijpt er ongetwijfeld nog steeds geen jota van).

Kerstlichtjes all over the place 🎅

Onze jongste, die op haar twee jaar, al de streken verkoopt van een veertienjarige puber. Weliswaar zonder zelf echt goed te begrijpen wat ze juist doet of zegt en waarom wij haar zo grappig vinden.

Geconfronteerd worden met moeilijke vragen over het hoe en waarom van Sinterklaas (we zitten nog met drie echte believers 😉). En zwaar onder de indruk zijn van de zelfbedachte antwoorden van de kinderen (bijvoorbeeld op de vraag op welke leeftijd de Sint dan uiteindelijk toch zou sterven, want niemand leeft oneindig lang, toch?). 

De kerstboom versieren en eindelijk eens tevreden zijn over hoe die er nu bij staat. De lichtjes hangen best goed, de combinatie van ballen en andere versiersels is ok. Enkel de piek bovenaan hangt wat slapjes, maar daar kan ik mee leven.

Zoonlief die het hilarisch vindt dat alle auto's 'een muts op hebben' (oftewel volledig ondergesneeuwd zijn).

Trots zijn op mezelf dat ik een slippartijtje met de auto in de sneeuw best goed doorsta. En vooral zonder kleerscheuren of botsen 😀 En dat ik vervolgens, midden in een file stapvoets verkeer, mijn 'automuts' met heel veel stijl van het dak op de voorruit laat schuiven, wederom zonder kleerscheuren of botsen. Hoera!

Mijn draai vinden op mijn nieuwe werkplek.

De twee oudsten, die samen foto's zitten kijken op mijn gsm. Hoor ik hen tegen elkaar vertellen, zwaar onder de indruk "Wow, da's echt terug gaan in de tijd, hè! Al goed dat mama zoveel foto's op haar telefoon heeft".

De vakantie voor volgend jaar beginnen voorbereiden. Albufeira, Portuagal, here we come (pas in april, maar de voorpret is evenveel waard)! En Dochterlief die alvast een aftelkalender maakt en dagelijks wel drie keer de lopende dag doorstreept, in de hoop dat het dan sneller april wordt.

Zei ik al sneeuwpret?

Manlief die in de loop van de dag een smsje stuurt met de boodschap dat hij eigenlijk heel blij is met zijn zelfgemaakte sjaal. Lekker warm en lang en zo ... Glunder, glunder!

De foto's van 2017 beginnen sorteren voor een 'best of' in een jaarboek. Keiblij zijn met een aantal geweldige foto's en de bijhorende zalige herinneringen. Wetende dat dat jaarboek er waarschijnlijk uiteindelijk toch weer niet van zal komen (of zal ik dat nog eens bij mijn goede voornemens zetten?)

Zoonlief die 's morgens voor de verandering eens vrolijk uit bed komt en vertelt: "Oh, ik had echt de engste nachtmerrie". Om dan opgelucht te vervolgen "Maar ik heb hem helemaal uitgekeken en alles is goed afgelopen".

Mijn vorige contentementjes zijn hier te lezen.
En wat was jouw klein (of groot) gelukje de afgelopen tijd?

Stoere sjaal voor stormy weathers

Het werd tijd, hoog tijd, dat er hier eens iets voor Manlief werd gemaakt!

Hij vraagt al een eeuwigheid wanneer ik eindelijk eens iets voor hem maak. Zijn geduld werd op de proef gesteld. Lang ... Héél lang ...

Maar nu is het eindelijk zo ver! Dankzij mijn nieuwe verslavingske, haken!

Manlief moet elke dag door weer en wind met de fiets naar het station. En omdat dat weer en die wind dezer dagen een ferme uitdaging kunnen vormen, dacht ik dat een warme sjaal wel van pas zou komen.

Onlangs liet ik al een voorsmaakje zien, maar nu is ie dus echt helemaal af.

 

Drie bolletjes grijze Julia-wol van Zeeman.

Afwisselend vaste steken en stokjes.

En een stoere sjaal als resultaat!