vrijdag 27 november 2015

Julien sweater - La maison Victor

Ein-de-lijk vond ik nog eens een beetje tijd om wat te naaien. Weliswaar met Babylief in de draagdoek, maar dat vindt het kind allemaal prima! En ik dus ook.

Het werd de Julien sweater, uit La Maison Victor, voor Zoonlief. Het ventje is de laatste tijd écht kieskeurig als het op kledij aankomt (mja, ook kieskeurig op z'n eten, én op z'n speelgoed én ... op alles eigenlijk). Zo wil hij tegenwoordig enkel nog een trui of vest zonder kap dragen.
En wat ligt er in zijn kleerkastje? Inderdaad, bijna enkel van die dingen mét kap, natuurlijk :-). Julien zou het dus worden...

Het ideale stofje lag al klaar. Een tijdje geleden gekocht op het Stoffencircus in Antwerpen, zonder echt voorafgaand plan in gedachten. Blauw scoort altijd bij Zoonlief, en streepjes ook, dus dat zou goedkomen.

Bij het overnemen van het patroon, vond ik dat er toch een groot verschil in lengte zat tussen voor- en achterpand. Eerst twijfelde ik wat aan mezelf. Maar dankzij het www ontdekte ik dat de fout dus bij het patroon lag. Het voorpand zou 3 cm korter moeten. Dàt vond ik dan weer nogal héél kort lijken, in vergelijking met andere truien in Zoonlief z'n kast. Dus verkortte ik het voorpand 2 cm en verlengde ik het rugpand 1 cm. Voor een volgende versie, zal ik - denk ik - voor min 1 en plus 2 cm gaan, om de sweater nog ietsje langer te maken. Of misschien zal ik eens zot doen, en met een boordstofje afwerken? Wie weet ;-)

Het in elkaar steken, ging vrij vlot. Al is het altijd weer even zoeken op mijn allersimpelste Singertje, die zelfs geen echte stretchsteek heeft :-). De afwerking ziet er dus ook niet super professioneel uit. Maar het resultaat mag er best zijn, al zeg ik het zelf.

Het borstzakje liet ik weg, omdat ik het model met de streepjes niet wilde breken. Mét borstzakje zou het volgens mij allemaal een beetje druk tonen.

Zoonlief paste. En vond ook dat het goed was! Hij zou nog een carrière als fotomodel kunnen starten misschien :-) 

Een volgende keer ga ik ook de mouwen verlengen (of een boordstofje gebruiken) want, met de woorden van Zoonlief "Die mouwen zijn wel een beetje aan de korte kant, hè!".

zaterdag 21 november 2015

Sinterklaas


Hij komt, hij komt, ...
Maar wanneer? En hoe? En waarom zo?
De sinterklaasperiode is hier altijd een beetje héél spannend...

Om u een voorbeeld te geven. Twee jaar geleden hadden we een gezellig tv-middagje met het gezin in gedachten, om de aankomst van de goedheiligman in Antwerpen te zien. Onze, toen 3-jarige, Dochterlief en, toen bijna 2-jarige, Zoonlief waren zo bang van de Sint en zijn Pieten, dat ze de hele uitzending achter de zetel verstopt zaten in plaats van mee te kijken. Zoonlief liet zich duidelijk wat meeslepen door zijn zus. Maar Dochterlief was écht ongerust.

En dat lijkt intussen een jaarlijks terugkerend fenomeen te worden. Dochterlief zit vol vragen over het hoe en waarom. Vooral het 'feit' dat er 's nachts iemand 'zomaar' binnen kan komen, leek haar zorgen te baren en stress te geven. Soms vraag ik me wel af of we niet beter de 'waarheid' zouden vertellen. Maar anderzijds blijft het wel een leuke traditie ook. Misschien is het allemaal wel een beetje stress waard, nietwaar?

Gelukkig ontdekte ik net op tijd de Zsazsa-aftelkalender. Dank u vriendelijk, mme Zsazsa, want dankzij u kon er weer wat rust in dat kleine hoofdje van onze Dochterlief ontstaan. Het duidelijke overzicht gaf haar ook enig besef van tijd. "Oh, er is nog tijd zàt om een tekening en een verlanglijstje te maken". En "Ik kan deze nacht nog rustig slapen, zonder te moeten liggen luisteren of er niemand binnen komt".

Intussen ontdekten we toevallig ook nog een andere, vermoedelijk nog belangrijkere, oorzaak van alle stress bij Dochterlief. De opluchting op dat gezichtje toen de Sint op tv verkondigde dat er dit jaar geen stoute kindjes zijn! Goud waard!

Op die manier geraakten we van een eerder psychedelische Sint-periode (zie tekening boven :-)) uiteindelijk toch in een iets rustigere, meer overzichtelijke aanloop naar 6 december...



dinsdag 17 november 2015

Contentement

Soms overvalt het me...
Plots...
Zomaar ineens...
Zonder duidelijke aanleiding...

De stilte en rust in huis, juist voor het ontwaken van ons gezin.
's Nachts, na een toiletbezoek, de maan zien schijnen door een spleetje tussen de gordijnen.
Een warm babylijfje, dat tegen mijn schouder geplakt ligt te soezen.
Koude kindervoetjes, die 's morgens iets (Eerlijk? Veeeeel!) te vroeg bij ons in ons warme bed kruipen.
De regen, die pas keihard uit de lucht begint te vallen op het moment dat we juist een voet binnen zetten.
Op zondagochtend pistoleekes gaan kopen bij de bakker en al aan de papieren zak voelen dat ze versgebakken uit de oven komen.
Luisteren naar de dolenthousiaste, maar lieve manier waarop Dochterlief de wereld toont, uitlegt, vertelt aan haar babyzusje.
Onverwachts een vriend(in) tegenkomen en allebei tijd hebben om een koffietje te gaan drinken.
De momenten waarop ik echt niet kan achterhalen of Zoonlief een waar verhaal vertelt of toch weer iets uit zijn duimpje staat te zuigen.
Bij het avondeten horen hoe iedereen zijn of haar dag is geweest.

't Is hier bijlange niet alle dagen rozengeur en manenschijn. We hebben onze crisissen, individueel en gemeenschappelijk. Er zijn slechte dagen. Er wordt wel eens geroepen tegen elkaar. We maken knallende ruzie. Er is soms pijn en verdriet.

Maar potverdekke! Wat hebben we het goed!

donderdag 12 november 2015

Naais voor Babylief

Voordat Babylief geboren werd, naaide ik alvast het een en ander voor haar.
Op de planning staan nog een heleboel leuke kleertjes en hebbedingen voor haar, en ook voor broer en zus.
Maar momenteel is er jammer genoeg wat tijdsgebrek om die hele lijst af te werken.
Daarom stoef ik alvast even met de 'prenatale' naaisels :-)

Een knuffelkonijn. Volgens de handleiding (hier gevonden) gebruik je een oud t-shirt en wordt dat gerecycleerd tot knuffel. Maar bij gebrek aan nog mooie, oude shirts, gebruikte ik een restje okergele nicky velours. De vulling valt wél onder recyclage, want bestaat uit de vulling van een versleten kussen.


Het Sam-kruippakje van Missy N. in de kleinste maat. Na een goeie 9 weken is Babylief er al wel uitgegroeid, vooral ter hoogte van haar billekes :-) De grotere maat staat dus nog op de planning!


Een pampermandje, in stof passend bij de zelfgemaakte boxbekleding. Patroon uit Knippie 3/2013.



De vlinderdeken uit Stof Voor Durf Het Zelvers 1.


En een aantal 'burp clothes'. Een goede vertaling daarvan weet ik niet; onze twee oudsten noemen het - vrij plastisch - kotsdoekskes :-) (tutorial en patroon)



maandag 9 november 2015

Jaloers op een giraffe

Een tijdje geleden waren we met het Gezin in Planckendael voor het Festival Van de Abonnee. Die dag is het park enkel toegankelijk voor abonnees (heerlijk rustig!) en zijn er tal van VIP-activiteiten voorzien.

Zo namen we een kijkje in het binnen- en buitenverblijf van de olifanten en woonden we hun badmoment bij. Dochterlief wist dit avontuur achteraf zeer treffelijk te illustreren.
De kids konden een tiental keer achter elkaar op de draaimolen, we mochten zo dicht bij de kamelen dat ze in ons gezicht konden boeren, ... Kortom, het was een onvergetelijke dag!

Bij de giraffen kregen we een uitgebreide uitleg over de gewoontes van giraffen. Zo vertelde een verzorgster dat haar lievelingsdieren vaak genoeg hebben aan drie powernaps van een tiental minuten slaap per etmaal!

De afgelopen weken heb ik 's nachts al vaak gewenst een giraffe te zijn. Wanneer Babylief om onduidelijke redenen haar rust maar niet kan vinden en ik alle mogelijke cijfercombinaties op de wekker zie passeren, ... O, wat had ik dan graag genoeg gehad aan drie keer tien minuten slaap. Jaloers op een giraffe, godbetert!

En zo komen we bij de wijsheid van de week:
... en 's anderendaags een goeie zjat koffie met een gezellige vriendin in die cozy nieuwe koffiebar op het marktplein!

maandag 2 november 2015

30 dagen uitgedaagd

Het is niet omdat we met Het Gezin een poging doen om zoveel mogelijk van elke dag een sprookje te maken, dat we blind zijn voor de realiteit van de grote (soms/vaak boze) wolf, euh, buitenwereld. We proberen meer en meer bewust met bepaalde zaken bezig te zijn. Vandaar ook onze keuze om eens deel te nemen aan een uitdaging op www.30dagen.be.

Een tijdje geleden las ik in het krantje van de Gezinsbond over één van de uitdagingen voor november: 30 dagen voedselwinst. Per jaar kiepert een Vlaming gemiddeld tussen 18 en 26 kg eetbaar voedsel de vuilbak in. Onvoorstelbaar! Choquerend zelfs! Ik was er écht even niet goed van. Die verspilling moet toch op een simpele manier teruggedrongen kunnen worden?!

Na kort overleg met de Echtgenoot, besloten we ons in te schrijven. Gisteren gingen we officieel van start. Sinds de inschrijving probeerden we al een beetje beter op te letten bij het omgaan met onze restjes en overschotten. Benieuwd wat we de komende maand nog allemaal zullen bijleren (je krijgt namelijk allerhande tips via de website) en of we ons aandeel in die gigantische voedselverspilling omlaag zullen krijgen ...