donderdag 28 januari 2016

Tante Fee trakteert: tutdoekjes give-away

Vandaag ben ik exact drie maanden op ontdekking in blogland! Feest! Dat vraagt om een kadootje. Voor u :-) Tijd om eens een (bescheiden) give-away-tje te organiseren, dus. Wat u daarvoor moet doen, kan u onderaan lezen.

Dat er nog een knuffeldoekje op de agenda stond, wist u al. Hoe dat er moest uitzien, wist ik nog niet. Na de eerste wenmomenten in de crèche, besefte ik dat een knuffeldoek waaraan een tut (fopspeen, in deftig Nederlands :-)) kan bevestigd worden, het handigste zou zijn. Ook voor 's nachts, wanneer die tut op de meest onmogelijke manieren uit bed ergens naartoe valt, zou het van pas komen dat er iets aanhangt, om hem zodoende rapper terug te vinden. De voorwaarden waren dus duidelijk. Maar daarmee had ik nog geen voorbeeld of patroon. Tijdens het uitladen van de afwasmachine leek me ineens een koffiebordje de ideale vorm. En toen waren we vertrokken. En kon ik niet meer stoppen :-)

De blauw-en-groene bloemetjes en de appeltjes hebben blauwe wafeldoek als achterkant (de doekjes hierboven, dus), de anderen (hieronder) hebben een achterzijde in badstof.
Als sluiting gebruikte ik kamsnaps.
En misschien valt het op (misschien ook niet) dat de labeltjes allemaal op een andere plaats zitten. Het was namelijk de eerste keer dat ik mijn eigenste, gepersonaliseerde labeltjes gebruikte (*trots*) en daarom aan het experimenteren ging met de locatie ervan. Ze zijn zwart, met in donkergeel het opschrift "Hocus Pocus, made by Tante Fee".
Nu zit ik dus met een hele voorraad tutdoekjes. En geef ik er graag eentje weg! Zonder tut eraan, welteverstaan. Anders zou ik nogal ruzie krijgen met Babylief.
Moest u geen tuttend kind meer in huis hebben, of er geen verwachten, zijn deze tutdoekjes ook altijd leuk om aan iemand anders, mét tuttend kind, kado te geven ;-).

Wat moet je doen om er eentje te winnen?
  1. Laat in een reactie hieronder weten welke van mijn posts van de afgelopen 3 maanden jouw favoriet is en waarom. Geen stress, gewoon je eerste gedachte laten weten. Enkel en alleen omdat ik wat curieus ben :-)
  2. Vermeld ook naar welk van de zes doekjes je voorkeur uitgaat en waarom.
  3. Mijn blog volgen via Bloglovin, verhoogt je winstkans (je naam komt dan dubbel in de pot).
  4. Meedoen kan tot en met dinsdag 2 februari 2016. Op 3 februari maak ik de winnaar bekend, die door een onschuldige kinderhand zal getrokken worden

maandag 25 januari 2016

Muffintop Maandag

Hoe zou het toch zijn met die muffintops van Tante Fee, hoor ik u denken.
Dat ik het eens snel zal vertellen!
Wel, die zijn - zoals dat past bij de tijd van het jaar - gesmolten als sneeuw voor de zon!
Ha!
Niet dus...

Wel ligt er intussen een turnmatje klaar. Naast dat boekske dat "Extra snel happiness in je bikini" beloofde (tijd zat dus, het is nog bijlange geen zomer, en stel u voor dat dat effectief snel zou gaan, dan sta ik daar zonder muffintops midden in de winter, haha). 
Maar goed. De pot M&M's is leeg, en het is het plan om die niet (NIET!) terug te vullen. En er wordt al hard nagedacht over gezonder eten. Lees: iets minder suiker nuttigen.
Om te beginnen: een gezonder ontbijtje. Geen bokes met choco meer (of blootlam met kokola, zoals Zoonlief dit tot voor kort noemde). Ook geen 'gezonde' cruesli met platte kaas. Nee, we gaan voor homemade granola! Blijkbaar al lang in de mode, maar voor mij een ontdekking. Een gemakkelijk en heerlijk lekker recept vond ik hier. Vanmorgen getest en helemaal goedgekeurd! Njammie! 
O ja, en al bij al is er al een  klein lichtpuntje! Een gewone jeansbroek geraakt terug tot boven én dicht :-) Bye bye zwangerschapsbroeken! Feestje!

Benieuwd hoe het verder zal gaan? Vanaf nu zal ik de spannende avonturen van die muffintops van mij elke laatste maandag van de maand met u delen. Wish me luck! ;-)

dinsdag 19 januari 2016

Het verhaal van Aapje Momo

Er was eens, nog niet zo gek lang geleden - ach, laten we zeggen, een jaar of tien geleden - een Fee, die toen nog geen Tante was. Er was al wel sprake van een prins op het witte paard. Alleen kwam de prins niet op een paard maar op een koersfiets en zat Tante Fee zelf op een paard. Op een gegeven moment gingen de prins en de Fee samenwonen. Ze ontdekten dat ze, naast andere gemeenschappelijke interesses, allebei ook héél erg konden genieten van slapen. Samen. Of apart. Elk aan een kant van het bed. Of lepeltjelepeltje. Eigenlijk maakte het niet zo veel uit hoe het gebeurde, àls het maar gebeurde. En hoe langer, hoe liever. Vooral in de weekends konden ze zooooooooo genieten van een halve (of zelfs hele) voormiddag lekker uitslapen, of gewoon lekker in bed blijven liggen zonder het gevoel te hebben écht iets te moeten gaan doen.
Op een mooie dag trouwden ze en werd de prins Fee's Echtgenoot. En ze sliepen nog lang en gelukkig ...

... NOT! (met het geluid van een crashende lp op de achtergrond)

Op een andere mooie dag werd namelijk Dochterlief geboren. Aanvankelijk leek zij de slaapgenen van haar ouders geërfd te hebben. Als baby sliep ze vrij snel door, als peuter bleef ze nood hebben aan heerlijk lange middagdutjes. 
Maar toen kwam Zoonlief erbij. Hij begreep pas na anderhalf (jawel, an-der-hàlf) jaar dat de nacht dient om te slapen en niet om te wenen. 
Zodra Zoonlief deftig sliep 's nachts, ging hij bij Dochterlief op de kamer slapen. Uiteraard zorgde dat voor dolle pret! Voor de kinders, welteverstaan. Want van uitslapen was geen sprake meer. Zelfs slapen tot een redelijk ochtenduur, behoorde voorgoed tot de verleden tijd. Dochterlief en Zoonlief bleken een geweldig talent te hebben om zo rond de klok van zes ('s ochtends! jawel!) te besluiten dat de nacht lang genoeg geduurd had en dat het hoog tijd was om met alle knuffels 'juffetje' te spelen.

Tante Fee en de Echtgenoot waren de wanhoop nabij. Nooit meer lekker lang uitslapen?! Veel te vroeg gewekt worden door kindergelach of koude kindervoetjes onder de dekens of kleine vingertjes die koste wat het kost de ogen van hun ouders open geprutst willen krijgen!? Hoe moesten ze dàt overleven?

Na raadpleging van verschillende andere Feetjes met ervaring, besloten ze een slaaptrainer aan te schaffen. Het www werd afgeschuimd, op zoek naar een schoon modelleke. Vol hoop werd Aapje Momo in huis gehaald.


"New & Improved" en "Helps to prevent those early mornings" lieten Tante Fee en de Echtgenoot al verlangend uitkijken naar de eerstvolgende nacht en vooral naar de daaropvolgende ochtend.

Maar dat was buiten Dochterlief en Zoonlief gerekend. De eerste ochtend na de komst van Momo werden ze evengoed wakker op hun vertrouwde vroege-vogel-uur. Na verschillende aanpassingen (het gewenste uur van opstaan al op 6u15 instellen in plaats van de gehoopte 7u, Momo verder van het bed wegzetten, de kinders later laten gaan slapen, enzovoort) was er nog steeds geen vooruitgang vast te stellen. Na enkele dagen kwamen Dochterlief en Zoonlief zelfs om 6 uur vrolijk de ouderlijke slaapkamer ingewandeld om feestelijk te verkondigen dat Momo terug naar de winkel gebracht mocht worden "omdat die aap veel te lang slaapt".

Zucht!

En wat gebeurde er toen? Tante Fee en de Echtgenoot veranderden, door slaapgebrek, in een chagrijnige toverheks en een grote brombeer...
Nee, hoor :-) Ze legden zich erbij neer en kropen voortaan 's avonds wat vroeger onder de wol, dronken 's morgens wat meer koffie, verheugden zich al op de puberjaren waarin de kinders waarschijnlijk evengoed tot 's middags in hun nest zouden liggen stinken, en lagen niet wakker van artikels op het www, die beweerden dat een Schaap als trainingswekker meer effect had dan de Aap. Die enkele letters verschil zouden hun kinders écht niks anders wijsmaken. Toch?

En zo leefden ze toch nog lang en (redelijk) gelukkig ;-)

vrijdag 15 januari 2016

Heen en weer in stijl

Ons allerliefste, kleine Babyliefje gaat wennen in de crèche... 
Onze derde spruit, dus de derde keer dat grote loslaatmoment. Maar ik leer het maar niet. Het is telkens opnieuw zo emotioneel om die kleine pruts, waarmee je maandenlang een twee-eenheid vormde, bij 'vreemden' achter te laten. Zelfs in de crèche, waar ook grote zus en grote broer op een fijne manier zijn groot gegroeid, voelt het heel onwennig.

En wat doe je als mama tijdens die eerste uurtjes dat je kleine meid gaat wennen? 
Als een gek beginnen poetsen om je gedachten te verzetten? Die optie heb ik zelfs niet overwogen :-)
Zwelgen in zelfmedelijden? Die optie had ik bijna genomen :-). 
Zorgen dat een saai schriftje een leuk heen-en-weer-boekje wordt? Check!

Op het www ging ik op zoek naar een mooi en gemakkelijk zelf te maken boekje. 
Hier vond ik een supertoffe versie. Maar helaas had ik niet genoeg tijd (en eerlijk gezegd ook niet veel zin ;-)) om aan het boekbinden te gaan. En aangezien er in onze crèche per week een overzichtje in de boekjes wordt gekleefd, vond ik het ook jammer om de mooie lay-out van Griets boekje daarvoor te gebruiken.
Maar het bracht me wel op het idee van een stoffen hoesje. Een handleiding daarvoor vond ik in het 'Mama Baby Naai Boek', dat ik een tijd geleden uit de bib leende.
Er staan veel toffe projectjes in om zelf te naaien, mooie decoraties of handige hebbedingetjes. De handleiding werd niet helemaal tot in de puntjes gevolgd, maar dat bracht gelukkig toch ook het beoogde resultaat met zich mee :-)

En zo werd een Atoma-schrift, in combinatie met een paar lapjes stof, een touwtje en een knoop uit grootmoeders kastje, omgetoverd tot een kleurrijk heen-en-weer-schriftje.





De foto's zijn net iets te donker, maar dat durf ik op de slechte weersomstandigheden steken :-)
En de lapjes stof had ik misschien beter even gestreken vooraleer te fotograferen :-)

Om ook het algemene info-blaadje over Babylief een beetje op te fleuren, leefde ik me nog even uit met de alfabet-stempels van Hema.
En toen was het tijd om mijn kleine meid te gaan ophalen en lekker helemaal plat te knuffelen.

De volgende keer kan ze in stijl heen en weer. En voor die volgende wen-momentjes staan er nog een knuffeldoekje en een ritstasje voor noodmedicatie op de naai-agenda. Kwestie van er voor de mama een ver-wen-momentje van te maken :-)

maandag 11 januari 2016

De allerleukste babykadootjes

Binnenkort loopt mijn zwangerschapsverlof ten einde. Tijd voor wat nostalgie en terugblikken, dus. Bij deze, een overzichtje van de allerleukste kadootjes :-)

Zowel voor de geboorte van Dochterlief, als bij de geboorte van Zoonlief, hadden we een geboortelijst met zelfgekozen kadootjes. Tijdens de zwangerschap van Babylief hebben we lang getwijfeld over mogelijke alternatieven. We hadden immers het gevoel alle 'noodzakelijkheden' al in huis te hebben en vonden het daarom redelijk zinloos om maar weer opnieuw een geboortelijst te leggen. Uiteindelijk hebben we de keuze gemaakt voor een 'geboortelijst' bij Memisa. Memisa ijvert voor kwalitatieve basisgezondheidszorg in het Zuiden.
De samenwerking verliep heel vlotjes. Elke twee weken kregen we via mail een update van de schenkingen op naam van Babylief, en uiteindelijk kregen we ook een overzicht van wat die schenkingen concreet kunnen betekenen voor moeders en baby's in het zuiden. Met alle miserie in de wereld, die dagelijks in het nieuws passeert, geeft het een fijn gevoel toch een heel klein druppeltje op een hete plaat te kunnen bijdragen. En stiekem zwelt mijn hart van trots wanneer ik in een mail van Memisa lees dat 'uw dochter op deze jonge leeftijd al een echte heldin voor het zuiden is' :-). 
Voor wie nog inspiratie zoekt voor alternatieve geboortelijsten: hier vind je ongetwijfeld wel een ideetje!

Daarnaast kwamen er natuurlijk nog heel wat vrienden en familieleden op babybezoek met een tof kadootje. Om u te inspireren voor eventueel komende babyborrels, voor uw eigen verlanglijstje, of gewoon om u wat jaloers te maken, som ik de allerleukste kadootjes hier even op (in willekeurige volgorde).

De Ouderapp Dwarsligger is een grappig, klein boekje dat gemakkelijk in je handtas (of zelfs in een jaszak) past, zodat je het overal bij de hand kan hebben. Er staan verhaaltjes in om voor te lezen, tips tegen verveling, manieren om over bepaalde thema's met je kind te praten, ideeën voor verjaardagsfeestjes, inspiratie voor ontspannen ouderschap, ... Leuk om op een verloren moment door te bladeren.

De Milestone zwangerschaps- en babykaartjes kende ik al. Plezante kaartjes om alle mijlpalen in de ontwikkeling van je baby te markeren. De Mini Cards zijn voor mij een nieuwe ontdekking. Mooi vormgegeven kaartjes, waarop je grappige uitspraken van je kids kan noteren. Het mag duidelijk zijn dat elk kind wel zo z'n talent heeft voor hilarische uitspraken, zie bijvoorbeeld hier en ook hier. Eén van de toppers hier in huis de afgelopen weken was "Waar staat dat kruispunt van Jezus eigenlijk?" (dat krijgt ge ervan als ge de kinders naar een katholieke school laat gaan ;-)).

Ook een echte aanrader zijn verwennerijtjes voor de mama. Zodat je je als kersverse mama toch weer even bewust wordt van het feit dat je meer bent dan enkel mama en dat er ook goed voor jou gezorgd mag/moet worden. Een zorgzame vriendin stuurde me bijvoorbeeld eens met de post mascara. In tijden dat Zoonlief maar niet begreep waarvoor de nacht diende. Om de vermoeidheid te camoufleren. Wat een heerlijke opkikker was dat!
Over verrassingen met de post gesproken. Ook postpakketjes in het algemeen zijn zo'n fijn kado! Een kaartje met babysokjes in verstopt, een voorleesboekje verzonden met de kado-inpak-service van bol.com, een kleedje in een echt postpakket. Heerlijk om zo'n verrassingen in de brievenbus te vinden!

Nog een topper... Een Goodnight nachtlampje om zoetjes mee naar dromenland te varen. Het lijkt enorm op een papieren gevouwen bootje. En rarara, dat is het ook! Handgemaakt en uit papier vervaardigd, in Spanje. Zoals op de website wordt beloofd, geeft het bootje inderdaad een aangenaam zacht licht dat een heel gezellige en sfeervolle indruk geeft. 

En tenslotte, een boek dat ik stiekem ook heel erg plezant vind voor mezelf :-) "Het grote boek van vergeten prinsessen" is een echt meisjeskado. Prachtige illustraties en verhalen over prinsessen, hoe ze te herkennen, hoe ze te behandelen. Om heerlijk te fantaseren en vooral héél hard te lachen :-)

Voilà, dat zijn zo mijn toppers tot nu toe. Dank je wel aan alle lieve, gulle gevers, natuurlijk!

En jullie? Hebben jullie zo'n favoriete babykado's? Om te geven of om te krijgen? Benieuwd naar andere tips en ideetjes. Voor wanneer ik zelf nog eens ergens op babybezoek mag ;-)

woensdag 6 januari 2016

Van goede voornemens en planning op lange termijn

Dat het nooit te laat is voor goede voornemens, nietwaar? Niet op 1 januari, maar bijna een week later, dus. Ook niet slecht, toch?!

Ik ontdekte trouwens dat ik compleet niet goed ben in het maken en/of opvolgen van voornemens en een planning op langere termijn :-)

Zo herinner ik mij een sollicitatiegesprek van ongeveer zes jaar geleden, waarin me de vraag werd gesteld of ik aan een gezin met kinderen dacht. Mijn antwoord toen: "Goh, momenteel hebben we het druk genoeg met onze kat. Misschien komen er ooit wel kinderen. We zullen wel zien." Zes jaar later is ons gezin gewijzigd naar plus drie kinders en min één kat. Of hoe het allemaal kan lopen. Ook als iemand me nu zou vragen waar ik mezelf zie over vijf of tien jaar, ik zou het écht niet weten.

En zelfs mijn goede voornemens voor 2015 zijn in de verste verte niet volbracht. Ik zal u de details besparen ;-)

Maar dat maakt dus dat nieuwe voornemens voor 2016 maken, opeens heel relatief lijkt. Heeft het eigenlijk allemaal wel zin? Maar och, het is wél heel leuk om te doen :-)

Het schijnt intussen ook in de mode om geen voornemens te maken, maar een jaarthema te kiezen. Niet gemakkelijk, als je 't mij vraagt. En zeker niet als het dan ook nog eens in één woord moet worden samengevat!

Nu, misschien heb ik toch wel een idee. Dankzij een wasmand, die te koop stond in de Colruyt. Jawel... Op die wasmand stond de tekst "Do more of what makes you happy". Woorden, die ik over het algemeen compleet niet associeer met de was doen en/of strijken. Maar goed. 
Het is misschien wél het ideale motto voor 2016... Niet echt concreet, natuurlijk. Maar daar kan voor gezorgd worden :-)

Ten eerste wil ik ab-so-luut met volle teugen blijven genieten van het samenzijn en samen-doen met mijn gezinnetje. Ook als ik binnenkort weer aan het 'echte' leven begin (over vier weken loopt mijn zwangerschapsverlof af).

In dezelfde regionen vertoeft ook ons plan om een ander nestje te zoeken, met een eigen kamertje voor elk van onze kindertjes en een leuke tuin om in te ravotten. Weg uit de grote stad met alle drukte (die weliswaar ook gemist zal worden).

Vervolgens zijn daar nog wat plannen, die vooral met me-time te maken hebben.

Nog niet zo lang geleden startte de zoektocht naar de goeie muffintop-motivatie. En die gaat vol goede moed dus nog even door :-)
Met een vakantietje in Spanje voor de boeg (gelukkig pas begin juni), kan ik van boekskes met de veelbelovende 'Extra snel happy in je bikini' alleen maar heel blij worden, nietwaar?

Ook nog niet zo lang geleden startte ik met bloggen. Het blijft een (plezante) zoektocht. Zeker de technische kant en de vormgeving zullen nog verder uitgevogeld moeten worden. En ja, dat is ook iets dat 'makes me happy'. Ik kan zo blij zijn als een klein kind als ik ontdekt heb hoe je een volg-knop installeert, bijvoorbeeld :-). Verder zit mijn hoofd nog altijd vol blog-ideetjes, maar daar ga ik voorlopig nog niks over verklappen. Om het spannend te houden, hè ;-)

Voor het beeldmateriaal hier, en ook voor mijn huis-,tuin-, keuken- en vakantiefoto's natuurlijk, wil ik beter leren fotograferen. En daar gaat dit boek mij absoluut bij helpen! Ik voel het :-)
Over boeken gesproken, ook van lezen word ik vaak echt happy. Helemaal verdrinken in een verhaal, in een andere wereld en de mensen daar van binnenuit leren kennen. Heerlijk! Vandaar dus ook mijn voornemen om minstens één boek per maand te lezen. Daar echt terug de tijd voor te maken of te nemen. En voor januari ben ik al een beetje geslaagd, met het lezen van een boekje dat Dochterlief onder de kerstboom kreeg. Maar daarover later meer...

En last but not least, is daar mijn altijd blijmakend naaimachientje :-) Eindelijk eens alle plannen uitvoeren met die stapel stofjes en die plank vol naaiboekjes.
Om al die voornemens rond te krijgen zal 2016 vermoedelijk toch weer een te kort jaar zijn :-) Zelfs met die extra schrikkeldag erbij! 

Verder heb ik nog een klein wensje voor iedereen in de wereld. Ik wens dat we mekaar komend jaar allemaal wat meer gaan respecteren. Ik verwacht niet dat we met z'n allen beste vrienden worden. Maar een ietsiepietsie meer wederzijds respect  hier en daar kan al heel wat betekenen, denk ik.

P.S.: Wat vinden jullie van zo'n groter formaat foto's? Goed? Of toch een beetje overdreven?