Chicken Run

Voor mijn verjaardag zou ik kippen krijgen. Dat wist ik al vanaf het moment dat we verhuisden naar ons huisje op den buiten. Maar om er toch nog een beetje een verrassingsaspect bij te creëren, ging Manlief mijn kippies stiekem met de kinderen bestellen. Ik had dus geen idee wat ik kon verwachten, maar durfde vertrouwen op hun goeie smaak 😊

De beestjes mochten opgehaald worden de week na onze vakantie in Spanje. Dus voor we op verlof vertrokken, ging Manlief nog volop aan het timmeren aan een ren. Redelijk last minute bestelden we nog een echt hok ook (met dank aan Dietemiet voor de kippenhok-tip!). En toen was het moment daar om de doos, die we in de winkel meekregen, thuis te openen en onze mevrouwen Kip te verwelkomen.

De kinderen doopten hen Mieke Het Kieken en Banana. In de praktijk worden ze echter voornamelijk genoemd zoals Babylief hen aanspreekt, "pippies", want quasi onmogelijk om die twee Mechelse koekoeken uit elkaar te houden en goed te weten wie nu wie is.

De eerste dagen verbleven ze in hun afgesloten ren. Stiekem was ik een beetje bang voor toestanden waarbij de dames zouden ontsnappen en ik ze niet meer terug zou vinden of, iets minder dramatisch, niet meer terug in hun hok zou krijgen. Maar het tegendeel bleek waar. Met moeite kwamen de ladies uit of onder hun stijlvolle hok vandaan. (Ik wil niet denken aan wat dat misschien wil zeggen over de omstandigheden waarin ze hun eerste levensweken doorbrachten...)

Dochterlief was er intussen van overtuigd dat ze vlot kippentaal spreekt. Ze bracht dan ook elke vrije moment door bij de kippenren om de dames duidelijk te maken dat ze rustig naar buiten konden komen en dat er geen gevaar dreigde. En ze luisterden nog ook 😊 Of zou het gelegen hebben aan het eten?

Dat eten bracht ik telkens in dezelfde afgedankte Dick Bruna bekertjes, zodat Mieke en Banana die op den duur zouden herkennen als 'de grote voedselleverancier' en we hen daarmee naar hun hok zouden kunnen lokken. Mission accomplished, want de pippies zien mijzelf zelfs als de grote leverancier. Ha! Als ze uit de ren zijn, moet ik nog maar een voet buiten zetten of ze komen aangesjeesd en volgen me op de voet. Soms tevergeefs, en krijgen ze alleen maar een praatje over het weer. Soms ook terecht, bijvoorbeeld wanneer we bij het onkruid wieden een stel regenwormen of andere lekkernijen tegenkomen. Maar gezellig is het wel, zo wat loslopende kippen in de tuin (op voorwaarde dat je de kippenflatsen her en der erbij neemt). 

Volgens Manlief projecteer ik veel te veel menselijkheid op onze nieuwe huis(of tuin)diertjes, maar volgens mij zijn ze gelukkig en genieten ze intens van hun omzwervingen door en avonturen in onze tuin. 

Bij warm weer nemen ze een zonnebad op de gazon. Ze doen van vliegje-vangen en racen over het tuinpad. Of ze slaan lekker aan het knuffelen. En binnenkort gaan wij hen ook kunnen knuffelen. Ik voel het. Zo aanhankelijk dat die kipjes zijn!

En sinds twee weken leggen ze ook elke dag een ei. Hoera! Lekkere recepten met ei zijn dan ook van harte welkom, shoot!