zaterdag 30 december 2017

2017, een overzichtje

Vandaag maak ik een overzichtje van de dingen die ik in 2017 met veel plezier naaide en haakte. De meeste toonde ik hier al eens. Klik gerust door om ze nog eens uitgebreider te bekijken. Sommige geraakten nog niet op de blog. Een van mijn goede voornemens is om in januari werk te maken van al die ongeblogde naaisels ๐Ÿ˜Š

Een Louise jurkje uit LMV voor de communie van Dochterlief
 Een Grace-jurkje van Emma en Mona
Een Aster-trui van LMV voor mezelf. 
 Een monsterlijke Mitch uit LMV

 Snelle babykadootjes
 Een Luis-shirt uit Zelfgemaakte kleertjes 3
 Sam-shirt uit LMV
 Een Janneke van Sisko by Mieke
 Het Oliver-broekje van Annick en Griet
 De pennenzak voor Zoonlief
 De rechtdoorjurk uit Stof voor durf het zelvers 3
 De Gloriatop van Emma en Mona met de Grasshopper short uit Ottobre
 De dino-t-shirt op bestelling van Zoonlief
 De tas die me veel zweet en geduld kostte ๐Ÿ˜Š
 Speldenkussentjes oftewel paasdecoratie
Mijn allereerste Theo voor Zoonlief

De cirkelsjaals voor mijn petekind en zijn broers
De gehaakte sjaal voor Manlief

Uiteraard werden er ook nog andere dingen gemaakt, maar deze vond ik zelf de allerplezantste om te maken ๐Ÿ˜Š Welke waren jullie favorieten in 2017? Ik ben benieuwd en kijk uit naar jullie inspiratie! En heb je ergens nog vragen of opmerkingen over, laat het hieronder ook gerust weten.

Tot slot wens ik jullie allemaal graag het allerbeste voor 2018! 
Op een jaar vol naai-, haak- en ander plezier
๐ŸŽ†๐ŸŽ†๐ŸŽ†

zaterdag 16 december 2017

Contentement #9

Kleine gelukjes.
De dagelijkse dingetjes, waar je blij van wordt. 
Waarbij je hart sprongetjes maakt, of je je gewoon intens content kunt voelen.

Die momentjes zo bewust mogelijk beleven. Ze onthouden om er later nog eens op terug te kijken en wat na te genieten. Dat is mijn bedoeling met dit rubriekje. En uiteraard mijn gelukjes delen met jullie, want gedeeld geluk is dubbel geluk ... oh, ik voel het al ๐Ÿ˜‰

Wat me de afgelopen tijd blij maakte:

Sneeuwpret!

Een aantal administratieve zaken, die een geweldige rompslomp met zich meebrachten, ein-de-lijk tot een goed einde zien komen. Ik zeg er niet bij dat de stress, die speelde voordat dat einde in zicht kwam, vijf jaar van mijn leven heeft gekost ...

Onze jongste, die steeds beter begint te spreken (als in: voor ons verstaanbaar beter, een niet-gezinslid begrijpt er ongetwijfeld nog steeds geen jota van).

Kerstlichtjes all over the place ๐ŸŽ…

Onze jongste, die op haar twee jaar, al de streken verkoopt van een veertienjarige puber. Weliswaar zonder zelf echt goed te begrijpen wat ze juist doet of zegt en waarom wij haar zo grappig vinden.

Geconfronteerd worden met moeilijke vragen over het hoe en waarom van Sinterklaas (we zitten nog met drie echte believers ๐Ÿ˜‰). En zwaar onder de indruk zijn van de zelfbedachte antwoorden van de kinderen (bijvoorbeeld op de vraag op welke leeftijd de Sint dan uiteindelijk toch zou sterven, want niemand leeft oneindig lang, toch?). 

De kerstboom versieren en eindelijk eens tevreden zijn over hoe die er nu bij staat. De lichtjes hangen best goed, de combinatie van ballen en andere versiersels is ok. Enkel de piek bovenaan hangt wat slapjes, maar daar kan ik mee leven.

Zoonlief die het hilarisch vindt dat alle auto's 'een muts op hebben' (oftewel volledig ondergesneeuwd zijn).

Trots zijn op mezelf dat ik een slippartijtje met de auto in de sneeuw best goed doorsta. En vooral zonder kleerscheuren of botsen ๐Ÿ˜€ En dat ik vervolgens, midden in een file stapvoets verkeer, mijn 'automuts' met heel veel stijl van het dak op de voorruit laat schuiven, wederom zonder kleerscheuren of botsen. Hoera!

Mijn draai vinden op mijn nieuwe werkplek.

De twee oudsten, die samen foto's zitten kijken op mijn gsm. Hoor ik hen tegen elkaar vertellen, zwaar onder de indruk "Wow, da's echt terug gaan in de tijd, hรจ! Al goed dat mama zoveel foto's op haar telefoon heeft".

De vakantie voor volgend jaar beginnen voorbereiden. Albufeira, Portuagal, here we come (pas in april, maar de voorpret is evenveel waard)! En Dochterlief die alvast een aftelkalender maakt en dagelijks wel drie keer de lopende dag doorstreept, in de hoop dat het dan sneller april wordt.

Zei ik al sneeuwpret?

Manlief die in de loop van de dag een smsje stuurt met de boodschap dat hij eigenlijk heel blij is met zijn zelfgemaakte sjaal. Lekker warm en lang en zo ... Glunder, glunder!

De foto's van 2017 beginnen sorteren voor een 'best of' in een jaarboek. Keiblij zijn met een aantal geweldige foto's en de bijhorende zalige herinneringen. Wetende dat dat jaarboek er waarschijnlijk uiteindelijk toch weer niet van zal komen (of zal ik dat nog eens bij mijn goede voornemens zetten?)

Zoonlief die 's morgens voor de verandering eens vrolijk uit bed komt en vertelt: "Oh, ik had echt de engste nachtmerrie". Om dan opgelucht te vervolgen "Maar ik heb hem helemaal uitgekeken en alles is goed afgelopen".

Mijn vorige contentementjes zijn hier te lezen.
En wat was jouw klein (of groot) gelukje de afgelopen tijd?