vrijdag 29 april 2016

Tante Fee's Naai-verjaardag: toverspreuken

April loopt op z'n einde. 
De feestmaand waarin ik hier mijn driejarig 'naai-bestaan' vierde dus ook.
Nadat ik u vertelde hoe het allemaal begon, hoe ik mijn spulletjes bewaar en welke toffe dingen ik al maakte met dank aan Pinterest, heb ik tot slot nog een aantal quotes in de aanbieding die me inspireren bij mijn hobby, die me aan het lachen maken, die nog extra ontspanning toevoegen aan het bezig zijn met stofjes kiezen, knippen en naaien.
Hier gaan we ...

Eventuele vrijgevige weldoeners moeten daarom niet per sé wachten tot Kerstmis! Elke dag is goed om me zo'n kadootje te geven! 't Is dat ik écht geen moeilijk mens ben :-)

Do I need to say more ... ?
:-)

Nog een superleuke quote, die eigenlijk niet enkel van toepassing is bij het naaien maar ook voor het leven in het algemeen geldt, vond ik bij Handmade Mieke. Onderaan haar handige naaiplanner (die ook écht handig is!) schreef ze "Do one thing every day that makes you happy". Het perfecte excuus om elke dag iets plezant te doen! Bedankt daarvoor, Mieke!


En ten slotte geef ik nog even mijn naai-mantra mee. Vaak ben ik nog wat onzeker over de juistheid van de maten, de stofkeuze bij dat bepaalde patroon, de dingen die ik op eigen houtje probeerde aanpassen aan het patroon. Héél spannend om de schaar in de stof te zetten! Tegenwoordig overtuig ik mezelf dus met mijn mantra "Dit is echte Stof voor durf het zelvers". Het idee gevonden in de titel van bepaalde boeken? Nee, hoor! ;-)

Hebben jullie mantra's, quotes, spreuken of andere vormen van bijgeloof voor je hobby?
Let me know :-)

zondag 24 april 2016

Tante Fee's Naai-verjaardag: pinned it & made it (met links naar gratis patroontjes!)

In het kader van mijn derde naai-verjaardag kan natuurlijk Pinterest niet ontbreken. Veel uitleg is daarbij niet nodig, denk ik :-). Populair en verslavend bij naaisters, bloggers en bloggende naaisters, te merken aan het enthousiasme rond het 'pin it en make it' project van Liesellove.
Omdat ik Liesellove's idee om effectief ook iets te doen met al die pins echt tof vind (maar er nog niet toe kwam écht deel te nemen aan haar project :-)), bekeek ik eens welke plannen er hier ten huize intussen eigenlijk al gerealiseerd werden. Ter gelegenheid van mijn naai-verjaardag ruimde ik dus een aantal van mijn Pinterest-borden op. 'Naaien' en 'Naaitips' werden grondig onder handen genomen: dubbele pins verwijderde ik en de naaitips werden verplaatst naar het juiste bord. Zo kwam ik uiteindelijk op het bord met naai-inspiratie uit op een goeie 200 pins. Met een zestiental afgewerkte projectjes kan ik mezelf toch 'flink gewerkt (maar kan nog beter)' op mijn rapport geven :-). Wil je zelf deze projectjes ook eens proberen, klik dan zeker door naar de pins/links hieronder.

Enkele van de 16 toonde ik al eerder:


De volgende pins maakte ik als kadootje voor anderen. De olifant en de Sweet Simple Dress bij de geboortes van allerschattigste boelekes :-). Allebei heerlijk om te maken, trouwens!
De poppenspulletjes, geïnspireerd door deze pin, werden een kadootje voor de verjaardag van Dochterlief (helaas werden ze niet in de meest ideale omstandigheden gefotografeerd, hihi). 
Een babybedje, dat niet meer werd gebruikt, kreeg een nieuwe bestemming als 'leeshoek' met zelfgemaakte matrashoes (dankzij deze inspiratie). Bijkomende optie: de leeshoek kan desgewenst ook kleurboek worden!
En ook de boxomranding voor Babylief werd gebaseerd op een pin. Ik zou nog een stevigere versteviging aanraden, maar verder super simpel om te maken.
Met een baby in huis kan natuurlijk de gekende Kiind-jumpsuit niet ontbreken. Oorspronkelijk leerde ik 'm via Pinterest kennen, dus hoort ie ook thuis in dit overzichtje.
Ten slotte werden er ook nog babyleggings van Emma en Mona gemaakt, haarbandjes en een autotasje, maar daar maakte ik geen foto's van. Intussen zijn er nog een aantal pins work-in-progress ook, maar daarover later ongetwijfeld meer :-)

Ziezo, dat was mijn Pin-overzichtje. En dan ga ik nu nog wat pinnen ;-)

woensdag 13 april 2016

Tante Fee's Naai-verjaardag: How do you sew?

Vorige keer vertelde ik hoe ik besmet geraakte met het naaivirus. Drie jaar geleden. Al doende begon ik steeds meer te leren. Uit boeken en tijdschriften. Via Pinterest. Dankzij de vele naaiblogs. Voor een volgende keer probeer ik de beste tips en tricks en tutorials op een rijtje te zetten. Het zijn er echter zoveel dat ik er momenteel nog niet de tijd voor heb gevonden om alles netjes in een overzicht gegoten te krijgen :-)

Intussen zal ik dus laten zien 'hoe' ik naai. Geïnspireerd door Griet van Emma en Mona, die een tijd geleden de vraag stelde 'How do you sew?'. Ook geïnspireerd door de antwoorden, die her en der verschenen, zoals bijvoorbeeld bij Made by Caro. Verder ook nog geïnspireerd door foto's van naaihoeken en naaikamers, die verschijnen in Facebook-groepen als Naaien voor vriendinnen.

Van zo'n uitgebreide, heerlijke knutselruimte kan ik voorlopig enkel maar dromen :-). Omdat onze loft-leefruimte helemaal open is en er eigenlijk bitter weinig muren of hoeken aanwezig zijn, is het praktisch niet echt vanzelfsprekend om ergens een hoek voor mezelf af te bakenen. Al mijn materiaal staat dus her en der in kasten. Ten minste, op momenten dat er niet genaaid wordt. Stiekem wordt er regelmatig wel een derde tot de helft van de eettafel ingepalmd :-)

Omdat ik niet zeker was hoe lang ik déze hobby nu weer zou volhouden, durfde ik aanvankelijk niet direct grote investeringen te maken. Bij een actie in de Aldi schafte ik dus mijn eerste eigen naaimachientje aan. En voorlopig is het daar bij gebleven. Geweldig basic, maar hé, ze kan echt alles, en ik ben (meestal) best trots op de dingen die er al vanonder kwamen gerold.
Als verjaardagskado kreeg ik onlangs wel de gelegenheid om een andere machine aan te schaffen. Maar ik heb eerlijk gezegd geen idee welke ik best in huis haal. Twijfels, twijfels, twijfels, ... Moet ik gaan voor een andere, degelijkere naaimachine? Welk merk? Of kies ik voor een combinatie met een overlock? Ik ben er nog niet aan uit! Eigenlijk ben ik wel gehecht geraakt aan mijn Pink Lady :-). En het voelt zelfs een klein beetje als verraad om te upgraden naar een ander model. Klinkt dat raar?

Al mijn benodigdheden worden bewaard in blikken doosjes, voornamelijk gekregen of gerecupereerd. Doosjes van snoepjes, doosjes die ik bij een verpakking maandverband (hihi) kreeg, koekendozen, ... Alles bij elkaar een kleurrijk allegaartje :-) De koninklijke familie waakt over de ritsen, Danish buttercookies (mmmm) werden vervangen door knopen en in een andere koekendoos wachten allerlei verzamelde lintjes op nieuwe projecten.

 En last but not least, toon ik u graag mijn naaimand ...
Voor Kerstmis 2013 kreeg ik deze mand kado van mijn schoonmoeder. Zij kreeg de mand op haar beurt van haar schoonmoeder, jaren geleden, ook al met de bedoeling om naaispulletjes in te bewaren. Mijn schoonmoeder gebruikte ze nauwelijks; de mand stond jaren stilletjes in een kast waar ze amper uit kwam. Voor Kerst werd de mand uit de kast gehaald en eigenlijk als kadoverpakking gebruikt voor mijn échte kerstkado, twee lappen heerlijke wollen stof (waar ik - by the way - nog steeds niks mee heb durven maken ...). Maar ik vond de mand wel charmant (hihi, dat rijmt). En vooral het doorgeven-van-schoonmoeder-op-schoondochter-idee vond ik heel mooi. Vandaar dat ik ze nu intensief gebruik. Ook ik bewaar haar in de kast. Maar bij elke naaironde mag ze eruit, en dat is zeer regelmatig :-)

Als we ooit, later, misschien, in een écht huis wonen (en dus niet meer in een loft-appartement), en er is een kamertje over waar ik een echte naaikamer van kan maken ... Dan voorzie ik zeker ook een kast(je) om alle stofjes netjes in op te bergen. Momenteel zitten ze een beetje samengepropt in ikea-boxen. Niet ideaal. Vooral niet omdat ik vaak geen idee meer heb welke pareltjes er nog allemaal inzitten. Daar moet dus nog een andere oplossing voor gevonden worden ...

Die kamer, of minstens naai-hoekje, komt er echt ooit wel van! Ik voel het!
Intussen weet u nu dus hoe ik het momenteel doe. En how do you sew?

Volgende keer misschien eens iets over mijn gecombineerde naai-pinterest-verslaving?
Of wat denkt u?

zaterdag 2 april 2016

Tante Fee's Naai-verjaardag: Start to sew

Drie jaar geleden begon ik plotsklaps te naaien. In 2013 dus, geraakte ik volledig betoverd door de naaimachine :-). Eindelijk vond ik een hobby, waarmee ik me bezig wilde blijven houden. Een hobby, die geen bevlieging bleek te zijn, maar een ontspannend tijdverdrijf waarbij ik alles om me heen kan vergeten. April 2016 wil ik gebruiken om terug te blikken en samen te vatten wat ik allemaal leerde en creëerde. Vandaag vertel ik graag hoe het allemaal begon ...

Voor mijn verjaardag ging ik lunchen met een vriendin, die naast mama van vier jongens ook een bevlogen lerares lager onderwijs is. Terloops vertelde ze dat ze voor één van de jongens een verkleedkostuum had gemaakt voor op school. Gewoon. Zelfgemaakt. Met wat stof en een naaimachine. Wauw!

Nu had ik al langer bewondering voor mensen die kunnen naaien. Eigen kledij, verkleedkleren of andere draagbare dingen voor de kinderen, tassen allerhande, ... Stiekem droomde ik er ook van, maar had er nooit concreet over nagedacht om er ook effectief zelf mee te beginnen. Ik ben namelijk in de verste verte niet creatief aangelegd. Helaas. Ergens is dat wel eigenaardig, als je weet dat er een heel aantal beeldende kunstenaars en zang- en muziektalenten in mijn familie zitten. Daarnaast is mijn grootmoeder jarenlang lerares snit en naad geweest en maakte en herstelde ze, sinds mijn geheugen het zich herinnert en daarvoor ook al, kleren voor Jan en alleman (zelfs trouwjurken, echt waar!). 

Maar behalve de verplichte kruisjessteekborduursels in de lagere school en later wat gepruts (en vooral veel gevloek) met breinaalden, had ik dus nooit veel ondernomen op handwerk- of naaivlak. Tot op die dag in maart, tijdens die gezellige lunch. Het was 2013. De zon scheen en plots zag ik het licht (hihi ;-)). Ik zou mij ook eens achter een naaimachine zetten en kijken wat dat gaf... Hoe moest ik dat aanpakken?

Bij mijn moeder moest ik niet om hulp vragen. Als ik de combinatie mama-naaimachine denk, hoor ik vooral veel gevloek en getier (ik heb het blijkbaar van geen vreemden, dat vloeken gedurende het handwerken :-)). 

Mijn schoonmoeder dan. Ik leerde haar lang geleden kennen als iemand die in een handomdraai broeken verkort, bloesjes tailleert en rokjes versmalt. Daar moest ik zijn! Op een avond legde ze me kort maar duidelijk uit hoe haar naaimachine werkte en ik kreeg de eer het ding twee weken mee naar huis te nemen. De volgende dag spurtte ik naar de stoffenwinkel en nam twee meter van de goedkoopste bloemetjesstof mee naar huis om te oefenen. Omdat ik het zonde vond om in de toch wel mooie stofjes te knippen, gebruikte ik een door en door versleten laken en enkele oude t-shirts voor mijn eerste probeersels.

Na wat heen en weer stikken om de eerste kneepjes onder de knie te krijgen, begon ik op 10 april 2013 aan een écht projectje. Als ik me niet vergis, met deze handleiding. Met onderstaande kinderschortje als resultaat. (Opgelet: op dat moment was er nog geen sprake van een blog. Foto's maakte ik vooral om snelsnel ter goedkeuring door te sturen naar mijn schoonmoeder, hihi.)
Dochterlief was dolenthousiast over haar nieuwe keukenschort! De volgende ochtend vertelde ze bij binnenkomst in de crèche vol trots dat ze nu ook een echte schort had om cake en pannenkoeken te bakken. En op slag was ik zo'n mama die zelf dingen naait voor haar kinderen :-) Hoera! Dat smaakte naar meer :-)

In mijn notaboekje noteerde ik voor mijn eerste project nog enkele tips ter verbetering (hihi, bijna een blog avant la lettre!): "vooraleer de schort te keren, de naden deftig open strijken" en "uitzoeken hoe je best bochten kan stikken" :-).

Laat ik met beeld én woord nog een kleine bloemlezing geven van de verder volgende probeersels en bijhorende bedenkingen van toen ...

Ik citeer uit mijn naai-dagboekje: "Pyamabroek voor Zoonlief is klaar. Voor een eerste probeersel kan het er best mee door. Ik gebruikte een fluogroene t-shirt van de Echtgenoot zijn werk. Met als gevolg dat Zoonlief nu met het logo van ZNA op zijn poepeke rond waggelt, met de ondersteunende tekst 'wij zorgen voor u'." 
Van stretch-steken had ik nog nooit gehoord, laat staan van een tweelingnaald. Gelukkig ontdekte ik niet veel later de goddelijke tips van Mamasha over het werken met tricot.

Waarschijnlijk was ik wat overmoedig gestart met plannen maken, want 13 april schreef ik nog vol enthousiasme over een patroontje van Madame Zsazsa, dat ik wilde gebruiken om een slaapkleedje (huh?) te fabriceren voor Dochterlief. 's Anderendaags noteerde ik "Met pijn in het hart zal ik toch moeten toegeven dat een jurkje (zelfs met de uitgebreide uitleg van Madame Zsazsa) me nog niet zal lukken. Al dat gedoe met armsgaten en beleggen enzo ... Pfff!" :-)

Tegen eind april, na drie weken klungelen met té moeilijke projecten, besloot ik iets simpeler te proberen. Voor mijn petekind (degene die mij Tante Fee begon te noemen, maar daarover een andere keer meer) maakte ik een kado-tasje, als verpakking voor een gepersonaliseerde brooddoos. Omdat ik even genoeg had van de pogingen om het Chinees van werkbeschrijvingen of patronen te begrijpen, besloot ik zelf iets te bedenken. Met het meest geslaagde resultaat tot dan toe :-)
Tja, en toen was ik vertrokken :-) De naaiboeken en -tijdschriften, stoffen, ritsen en knopen stroomden stilaan binnen. Er kwam een eigen (bescheiden) naaimachine in huis (waarover de volgende keer meer). De kids vroegen regelmatig wanneer ik iets voor hen zou maken. Ik leerde hoe je best bochten kan stikken :-). Er werd volop gepind en gefantaseerd.
En over alle gevolgen vandien zal ik u verder vertellen in de volgende verjaardags-posts later deze maand.