zaterdag 3 februari 2018

Contentement #10: januari

Omdat mijn geheugen mij de laatste tijd op de meest onmogelijke momenten verschrikkelijk in de steek laat, heb ik me voorgenomen om de kleine plezante dingetjes dagelijks in mijn agenda op te schrijven. Die kleine plezante dingetjes, die je later nog altijd blijven opfleuren en daarom zo belangrijk zijn om toch te kunnen onthouden (zelfs ondanks een gatenkaas van een brein).
En op die manier gaat het me misschien ook wel lukken om hier maandelijks een update te geven, in plaats van zo eens af en toe.

Januari begon trouwens al fantastisch met Zoonlief die op de avond van 1 januari vol overtuiging de dag uitriep tot 'al de allerleukste dag van het jaar'.

Er werd op weekendochtenden ook lekker veel geknuffeld, met z'n allen in bed. Hoewel het toch echt krap begint te worden, zo met vijven. Die kinders beginnen plaats in te nemen, zeg, niet normaal! Misschien moeten we maar eens beginnen sparen voor een bed zoals dit.

Onze jongste groeit en ontwikkelt gelijk zot! Zo loopt ze in de supermarkt vol zelfvertrouwen in haar uppie naar de charcuterietoog om een vleesje te gaan bestellen. Om het dan nog gewoon te krijgen ook! Het kind is nog geen tweeรซnhalf hรจ! Ongelofelijk!
Nadoen van grote broer en grote zus blijft ook een favoriete bezigheid. Een hele periode riep ze dan ook luidkeels en met een gezichtje vol overtuiging 'Leuk hรจ!' bij zo ongeveer alles wat ze deed (zelfs bij de onleuke dingen). Jammer genoeg worden ook de scheldwoorden en het gevloek overgenomen. (Denk nu niet dat wij hier altijd als een stelletje ongemanierde hufters tegen elkaar lopen brullen hรจ ๐Ÿ˜‰)
Het allerschattigste deze maand was anders wel dat ze 's nachts, waarschijnlijk in haar droom, gewoon luidop begon te lachen. Leuk om daar eens van wakker te worden in plaats van van nachtelijk gehuil ๐Ÿ˜Š

Ook de natuur deed ons wat genieten. Na een hele tijd kwamen we meneer de eekhoorn nog eens tegen in de tuin. En de krokusjes en winterklokjes komen al piepen!

Dochterlief (onze oudste dus) kreeg na de kerstvakantie van verschillende juffen de feedback dat ze met het lezen een hele sprong vooruit had gemaakt ... Uiteraard glunderde Moederlief eens zo hard mee ๐Ÿ˜

Zoonlief meldde - in aanloop naar een kappersbezoekje - dat hij een kapsel wilde zoals Kevin De Bruyne. Op mijn vraag hoe dat dat er dan uitziet, antwoordde hij "Ja, dat weet ik niet, hoor!".
Ha! Hahaha!

Verder werd er met de kids al volop gefantaseerd over de outfits die ze met carnaval aan willen doen en knutselen we er op los.

En er werd uiteraard volop getoost op het nieuwe jaar. Heerlijk om de kinderen te zien genieten van de aandacht en dikke knuffels van hun meters en peters. En om lekker op 't gemak met iedereen nog eens wat te kunnen bijpraten.

Hopelijk worden de contentementjes lekker verdergezet in 2018. En hopelijk kunnen ze dan ook met een mooie foto hier opgefleurd worden. Op de laatste dag van januari crashte namelijk onze computer, waarop mijn laatste foto's staan opgeslagen. Tot op vandaag is hij nog niet gered. Dus deel ik mijn contentement maar beeldloos. Het zou maar raar zijn om pas eind februari de plezante momenten van januari te publiceren hรจ ๐Ÿ˜‰

zaterdag 13 januari 2018

M'n lieve Louise - communie inspiratie

Flashback naar mei 2017.
De eerste communie van Dochterlief. 

Misschien vijgen na Pasen om er nu nog over te bloggen.
Maar misschien ook wel leuk voor wie toevallig nog op zoek is naar outfit-inspiratie voor een eigen naderende communie ๐Ÿ˜Š 
En ik had me voorgenomen om in januari nog een hoop ongeblogde naaisels te laten zien ...
Dus hier gaan we dan ...

Eerst moet nog gezegd dat de keuze van de outfit voor Dochterlief niet simpel was. Compleet geen rokjes- of jurkjestype zijnde, was ze heel erg weigerachtig om in die richting te denken voor haar feest. Het zou een jumpsuit gaan worden. Tot ze plots toch overstag ging, in mijn naaiboekjes ging neuzen, resoluut een jurkjespatroon uit La Maison Victor koos en bijhorende stof online aanduidde.

Een Louise-jurk bestelde ze. In een viscose uit de eerste See You at Six collectie (triangles blue).
En daar was 'gene weg neffe' ๐Ÿ˜Š
De stof verwerkte zalig. Ik hield rekening met alles wat mis kon gaan. Ik koos zelfs de juiste maat ๐Ÿ˜Š. De blinde rits geraakte er blindelings in. Aan de mouwopening ging het van gefoefel en gefrul, om de naden door te stikken op de voeringstof. Maar zelfs dat lukte.
En toen ging het even helemaal mis en was ik een zenuwinzinking nabij...
We gingen in een winkel nog op zoek naar een bijpassend vestje en sjaaltje. Het kon in de kerk en op ons geplande tuinfeest namelijk ook wel eens fris worden, en daar wilden we op voorzien zijn. In de winkel aangekomen, deed Dochterlief haar pas afgewerkte Louise aan en ... de blinde rits liep vast op de superdunne voeringstof. 
Er zat niks anders op dan de stof ter hoogte van de rits ... los ... te ... knippen. Met toestemming van de winkelmevrouw en in gezelschap van een dochter, die met grote ongeruste ogen stond toe te kijken, heb ik toch enkele traantjes weggepinkt.
Gelukkig geraakte alles op tijd hersteld, zonder dat ik helemaal opnieuw moest beginnen. Iets met plantrekkerij en bricoleren ๐Ÿ˜‰ Uiteindelijk was het op de dag van de communie warm en op de dag van het tuinfeest tropisch warm, dus vest en sjaaltje kwamen er niet aan te pas. Maar goed, we waren wel voorzien voor moest het niet geweest zijn.
De kraaltjes, die trouwens perfect matchen met de oudroze driehoekjes in de stof, kreeg ik van mijn grootmoeder. Ze gaf me een lang gekoesterde collier, die ik zomaar voor de gelegenheid mocht kapot knippen. Waarvoor mijn eeuwige dank!
En zo stond mijn grootste kleine prinses dus te stralen op haar feestdag. Klaar om de grote wereld verder te ontdekken ๐Ÿ’•