zaterdag 14 januari 2017

Tas met rits en voering ... en veel flamingo's!

Zoals beloofd, volgt hier deel twee van het flamingo-verhaal.
Intussen komt het einde van het zwangerschapsverlof van mijn flamingo-verslaafde collega in zicht. Ze was dus op zoek naar een tasje om alle nodige spulletjes met haar babylief mee naar de crèche te kunnen geven. Tante Fee to the rescue 😉 Online zochten we samen een geschikt stofje en al whats-append kozen we het model van de tas.
Het model is gebaseerd op de 'tas met rits en voering' uit 'Het grote Singer naaiboek'.De schouderriem en het zijzakje lieten we weg. En het formaat werd een beetje aangepast. Het vroeg wat rekenwerk en logisch verstand (ahum) om de afmetingen te verkleinen, maar na een avondje puzzelen (en zonder rekening te houden met een vermoedelijke foute afmeting in de oorspronkelijke uitleg) had ik toch zicht op alle patroondelen. 
De buitenstof is Emil-Flamingo-canvas uit het online stoffenwalhalla van Fairytailors. Ook de fuchsia paspel en de vlieseline werden besteld bij Fairytailors, en supersnel geleverd. Voor de voering gebruikte ik witte katoen van Ikea, uit mijn voorraadje. Omdat we voor de hengsels geen tassenband in de gewenste kleur vonden, besloot ik ze gewoon in de canvas met flamingo's te maken. De rits kreeg ik uit grootmoeders kastje (merci, moeke!).
Omdat de werkwijze in het Singer-boek voor mijn geest niet altijd visueel genoeg wordt voorgesteld, ging ik te rade bij een paar oude, vertrouwde handleidingen op andere blogs of in boeken. Voor het mooi bevestigen van de paspel, keek ik mee bij mevrouw Polkadotjes. Voor het stikken van de rits baseerde ik me op de uitleg bij de pennenzak van Oontje. En de hengsels maakte ik met de handleiding uit 'Zo Geknipt'.
In het Singer-naaiboek staat dan weer wel de geweldige tip "Af en toe vloeken kan ook helpen ..." in de vrij moeilijke eindfase. Die tip werd hier vol overtuiging opgevolgd 😉 En het bleek effectief ook wel te helpen 😊 

Mijn collega kan haar dochter binnenkort in stijl én in thema naar de crèche brengen! Everybody happy!!! Op naar het volgende flamingo-project 😉

donderdag 5 januari 2017

Walking with dinosaurs

Het weekend voor de feestdagen kwam mijn petekind met zijn twee broers op bezoek. We gingen samen naar een plaatselijk winterfeest, dat onverwachts sprookjesachtig en geweldig spectaculair bleek te zijn. Een schot in de roos voor Tante Fee 👸 Want ja, het is dankzij deze drie kanjers dat ik Tante Fee word genoemd. En ja, ik probeer er een sport van te maken om die naam zo veel mogelijk eer aan te doen...

Op het winterfeest viel me op dat de jongens hun cirkelsjaals, die ik vorige winter maakte, hun beste tijd hadden gehad. De stofjes begonnen hier en daar al wat te slijten wegens zéér intensief gebruik. En het piratenthema, dat vorig jaar nog op hun lijf geschreven was, leek nu niet meer cool genoeg voor de zes- en acht-jarige kerels. We overlegden samen eventjes, stoere gasten en Tante Fee onder elkaar. En we besloten dat ze alle drie dezelfde sjaal wilden met dino's erop.

Hocus pocus, Tante Fee komt in actie!

De dinostof  (van de Stoffenstraat) was over van een ander projectje (waarover binnenkort meer). En de witte fleece (van het Stoffencircus) restte van de vlinderdeken, waar vorig jaar rond deze tijd Babylief nog vlotjes in paste. Het ontwerp, met daarbij een zéér beknopte (understatement-alert!) handleiding, had ik nog liggen van vorig jaar.
Maar ik herinnerde me ook een foto-tutorial van Handmade Mieke, die ik kort na mijn eerste sjaal-creatie tegen kwam. Voor de zekerheid ging ik ook toch eventjes daar piepen. En jongens, wat een zaligheid was dat! Hoe ik het de vorige keer heb klaargespeeld met dat keren en sluiten, ik weet het niet meer. Wel weet ik nog dat het een hels geklungel was. Deze keer ging het echter vanzelf. Op een avondje had ik drie sjaals afgewerkt. Bedankt dus weer, Handmade Mieke, voor die duidelijke uitleg met alleszeggende foto's!!!
Voor deze keer gebruikte ik ook eens Mieke's afmetingen. De hoogte (5 cm meer dan mijn eigen inschatting) lijkt me echter een beetje té. Hoewel dat ook weer een voordeel is, eigenlijk. De witte fleece, die ik voor de binnenkant gebruikte, is namelijk niet zo heel erg dik. Voor de hele koude dagen, kan de vrij hoge sjaal dus lekker dubbel geslagen worden voor extra warmte.
En dan nu de sjaals nog inpakken en een cool postpakketje van maken. Altijd plezant om zo'n verrassingspakketje van de postbode te krijgen, nietwaar? En stiekem ook een manier om ervoor te zorgen dat petekind en co hun sjaals nog krijgen voordat de lente in het land komt 😉