vrijdag 30 december 2016

2016: Het Jaar van de Eerste Keren

2016 is weer (bijna) voorbij. Op wereldniveau gebeurden er heel veel belangrijke dingen. Maar ook op persoonlijk vlak was 2016 niet onbewogen. Bij het opmaken van de balans, kwam ik tot de vaststelling dat ik dit jaar veel dingen voor de eerste keer deed. Een overzichtje ...

Ik maakte voor het eerst een handtas. Omdat die best geslaagd was, durfde ik er ook mee buiten komen en zelfs mee gaan werken. En ik kreeg er nog complimenten voor ook 😊

We maakten voor het eerst een vliegreis met de kinderen. Naar Spanje. Behalve dat ze gedurende die hele vakantieweek om de beurt ziek werden, en bij thuiskomst wij zelf ook, was dat zeker voor herhaling vatbaar. Tegelijk was het de eerste keer dat we op reis gingen, samen met mijn ouders en mijn broertje. En ook dat blijkt voor herhaling vatbaar, want er staat al een volgend tripje met de hele bende gepland.

We verkochten het appartement, waar we de afgelopen tien jaar samen woonden. De plek waar Manlief en ik beslisten samen voor een kat te zorgen, waar we trouwden, waar we drie kinderen kregen. Het was de eerste keer dat we samen een onroerend goed verkochten. Of dat voor herhaling vatbaar is, laat ik maar wijselijk in het midden 😉

Aansluitend was het de eerste keer dat we een écht huis met een échte tuin kochten. Op den buiten. De beste beslissing éver!!! En daarbij hoorde ook de eerste keer verhuizen met kleine kinderen. Laten we daarover afspreken dat dat niet voor herhaling vatbaar is 😊 Hoewel de kinderen het wel leuk vinden om 'verhuisje' te spelen nu.

In 2016 gingen Manlief en ik ook nog eens op weekend samen. Een weekendje weg. Er eventjes tussenuit. Uitslapen, lekker eten, shoppen, bijpraten, ... Voor de eerste keer sinds we kinderen hebben (Zes jaar geleden, dus. Zés!!!). Voor de eerste keer zonder kinderen 😊 En dat we ervan genoten hebben! We hebben al vanaf de eerste minuut besloten dat we dat toch terug vaker moeten doen. Dus bij deze alvast een eerste goed voornemen voor 2017! En misschien kan dit leutige lijstje daar ook nog wel een handje bij helpen (waarbij 5, 7 en 8 met stip mijn favorieten worden 😊) ...

Ik kon ein-de-lijk de dvd van Frozen kijken! Omdat ik stiekem een zwak heb voor feeën en prinsessen, gaf ik die film bijna twee jaar geleden kado aan Dochterlief. Maar ze was er bang van... Waarom is me nog altijd niet duidelijk. En de angst bleef. Maar toch kreeg ik dit jaar haar toestemming om voor de eerste keer te kijken 😊 Van achter een kussen keek ze met een bang hartje mee. En zo overwon ze haar angst. Oef!

Als gevolg van onze verhuis, nam ik ook de moeilijke beslissing om van werk te veranderen. Ik had nooit gedacht dat ik ooit zo'n stap zou durven zetten, maar ik bood voor de allereerste keer mijn ontslag aan. Oh my god, waar ben ik toch mee bezig? 😲 Mixed feelings alom! Want mijn oude job was mijn allereerste. En ik deed/doe ze enorm graag. Maar de verdubbelde afstand woon-werk begint veel te zwaar te wegen ... Ik zal dus de collega's, de inhoud en de omgeving geweldig gaan missen, dat voel ik nu al. Maar ik kijk ook uit naar die nieuwe uitdaging! Een uitdaging die ongetwijfeld een plaatsje op het jaaroverzicht van 2017 zal krijgen 😊

Het was het jaar van de eerste grijze haren ...

En het jaar waarin ik voor het eerst naar een kleuter-afstudeerfeestje mocht van mijn eigen oudste kleuter. Cliché, cliché, maar wat gaat de tijd veel te snel! Het lijkt nog maar van gisteren geleden dat ik met een eerste boeleke thuis kwam, waardoor de kat zich uit protest een week opsloot in het toilet. En nu leert dat boeleke lezen en schrijven... Zucht!

Ook het eerste volledige jaar bloggen, hoort in dit overzichtje thuis. Het ging op mijn gemakje, voorzichtigjes aan, een beetje op mijn kousenvoeten. In de verhuisperiode was er minder (blog)tijd voorhanden, maar de goesting bleef wel. En dus gaan we voort. Het blijft een gek gevoel dat er hier anderen komen lezen. Maar anderzijds vind ik het ook kei-plezant om te merken dat er hier steeds meer mensen langs komen. En dat er ook al enkele trouwe passeerders zijn. En dat die ook heel regelmatig lieve reacties nalaten. Da's fijn! Dus we gaan nog maar een beetje voort hier. Ok?
Al bij al ziet het er dus naar uit dat mijn doelstelling voor 2016 wel werd gehaald. Doing more of what makes me happy... misschien ga ik daar maar gewoon mee verder vanaf overmorgen...

Gelukkig 2017, allemaal!!!

dinsdag 27 december 2016

Contentement #5: December

December... 

Tussen alle feestgedruis en geregel en geplan (is dat wel een woord?), blijft er ook nog ruimte voor lekker genieten van kleine dingen. Ik zou bijna 'gelukkig' zeggen, maar dan lijkt het alsof ik van deze periode op zich niet kan genieten, en dat doe ik eigenlijk wel! 
Anyway, tijd voor nog eens wat contentement, dus! En alleen al het feit dat ik nog eens een lijstje kan maken, maakt me al een beetje blij. U weze gewaarschuwd 😉

December begon met de vijfde verjaardag van Zoonlief. Over zijn feestje, vertelde ik al. Maar ik vertelde nog niet dat de dagen nadien regelmatig vriendjes en vriendinnetjes op school verschenen met hun zelfgemaakte heldenmaskers. De trots en blijdschap in de ogen van Zoonlief bij het zien van al dat schoons, zomaar gewoon op de speelplaats, maakten mijn eigen contentementje alleen maar groter!

De Goedheiligman, aka De Sint, zorgde ook voor heel wat hartenhuppeltjes dit jaar.
Zo was Dochterlief er rotsvast van overtuigd dat de Sint, die ze in de supermarkt tegen kwam, 'maar' een hulp-Sint was. Op de vraag hoe ze dat zo zeker wist, antwoordde ze "Omdat hij anders priet dan de echte".

Vervolgens bracht die oude rakker een dvd om de dansjes van K3 aan te leren. Dochterlief springt sindsdien vol overtuiging de living rond, in navolging van de K3-tjes. En elke keer, maar dan ook élke keer, wanneer die meisjes op de dvd vragen "Jullie worden toch nog niet moe?", antwoordt ze luidkeels "Jawél!!!".

Op één van de laatste dagen voor de vakantie, liep het hele ochtendtafereel ten huize van weer eens een klein beetje in het honderd. Voor de zoveelste keer instrueerde ik Dochterlief om een béétje voort te doen, met de woorden "Doe nu alsjeblief je jas en schoenen aan, en nú graag, want ik begin mijn geduld te verliezen." Waarop Zoonlief met een bedenkelijke blik reageerde, "Da's niet erg, hoor, mams! Als je je geduld verliest, ga ik het wel voor je zoeken."

De twee oudsten zaten al een hele tijd gezellig samen te spelen met de Playmobil. Toen ik even ging piepen om te zien wat ze juist aan het doen waren, bleken ze een babyborrel voor Jezus georganiseerd te hebben aan de kerststal.

Even later ontstond er een kleine discussie over Jezus. Zoonlief vond het om één of andere reden maar een enge figuur, daar in dat kribbeke. Waarop Dochterlief in het afgemeten Nederlands reageerde met "Maar Jezus is een vriendelijk man, hoor."

Dochterlief en Zoonlief maakten zich samen klaar in de badkamer voor het eerste kerstfeest. Zij in een glitterkleedje, hij in een 'deftig' hemd mét zelfgekozen das. Zegt Zoonlief plots, het geheel overpeinzend, "Goh, zus, kijk. Wij zijn zo mooi samen, wij gaan precies trouwen".

En intussen groeit Babylief, die eigenlijk al lang een flinke peuter is geworden, maar voort. Sinds enkele dagen stapt ze, weliswaar in een nog wankel evenwicht, met een dronkenmanswaggel, maar zonder verdere hulp van grote- of kleinemensenhanden, stoelen, keukenkasten, speelgoed of zetels. En wanneer haar grote zus de K3-dansjes instudeert, staat dat kleine peutertje ernaast, vol trots, met haar pamperpoepeke te schudden... *smelt*

En dan nog een klein blog-contentementje als afsluiter... Bij de publicatie had ik het helemaal niet in de gaten, maar het vorige bericht was het vijftigste op deze blog! In vergelijking met andere blogs stelt dat weinig voor. Maar stiekem ben ik er wel blij mee! Toen ik vorig jaar begon te bloggen, had ik zelfs niet gedacht dat ik het zou kunnen volhouden, naast alle andere bezigheden. En kijk nu, nummer 51 is een feit, hoera 😊

zondag 18 december 2016

1 - 2 - 3 Flamingo

Een tijdje geleden was er een collega met een gigantische flamingo-crush zwanger. Voor haar toekomstige prinsesje zocht ze zoveel mogelijk mooie kleertjes en hebbedingetjes met flamingo's. Telkens ze er op het werk (tijdens de pauze, wel te verstaan 😉) over begon, gingen mijn naairadartjes aan het werk en riep er een stofjesverslaving heel hard om aandacht. Dat kon uiteraard niet genegeerd worden! Af en toe moet een mens wat aan zelfzorg doen, nietwaar? 😊

Gelukkig moest ik niet lang zoeken! Het werd op een bepaald moment zelfs moeilijk om te kiezen. Ongelofelijk hoeveel zalige stofjes met flamingo's er bestaan! Maar het lukte: bravo voor mezelf 😊
Als kadootje voor de babyborrel maakte ik een Kiind jumpsuit en een mutsje van Zaaberry in een zachte licht-groen-blauwe tricot met witte bloemen en donkergroene flamingootjes (van de Stoffenstraat).
De Kiind jumpsuit blijft toch echt een heerlijk patroontje! Vorig jaar maakte ik nog een winterversie met sterren, die veel gedragen werd. En intussen wordt er nog hard gewerkt aan een zeer veelkleurige nieuwe versie 😊 
Het patroon voor het mutsje is in verschillende versies beschikbaar, en lekker snel klaar. Ideaal om voor de nog komende baby's, en bijhorende borrels, te maken!
En omdat dit kadootje zo in de smaak viel bij de kersverse mama, spraken we af om nog meer toffe zelf-maak flamingo-dingen te bedenken. Vandaar die 1 - 2 - 3 in de titel 😊 Wordt dus zeker vervolgd ...

zaterdag 10 december 2016

Kerstknutsels

December... Kerstmaand!

Traditioneel hoort daar vaak een kerstkrans bij. Tot nu toe maakte ik er nooit één. Omdat ik het eigenlijk meestal maar lelijke gevallen vind. Omdat ik het er ook niet altijd zo veilig vind uitzien, qua brandgevaar enzo (ja, ik weet het, soms ben ik niet echt heldhaftig 😊).

Maar dit jaar leerde Dochterlief over kerstkransen in het eerste leerjaar. Vol enthousiasme vertelt ze bijna dagelijks honderduit over de kaarsen en de verhalen, die de juf vertelde, maar die ze nog niet helemaal goed begrijpt, hihi. Momenteel vindt ze het van licht levensbelang dat er elke zondag een extra kaarsje aangestoken wordt.

Dus misschien moest ik er ook maar eentje in huis halen... Het werd wel een beetje een alternatievere versie 😊 Het idee groeide langzaam maar zeker in mijn hoofd. Tussen de soep en de patatten. Of eigenlijk, bij het maken van spaghettisaus en tijdens een verrassingslunch met hotdogs voor de kinders.

Ik redde vier lege kleine blikjes tomatenpuree en een groot leeg blik van hotdogworstjes van de PMD-zak. Die werden goud gespoten en beplakt met glitter-washitape en kerststickertjes. Takje van een kerstboomachtige struik uit de tuin erin. Kaarsjes aan. Klaar!
 

zondag 4 december 2016

Superhelden Party

Zoonlief werd vijf jaar. 
Wat vliegt de tijd ... zucht 😍

Dat vroeg dus om een feestje.
Aangezien mijn kleine vijfjarige held - waarschijnlijk net als de meeste jongens van die leeftijd - helemaal weg is van alle mogelijke superhelden, kon het niet anders dan een superheldenfeest worden.

En een superheld is pas een échte superheld als ie een masker en cape heeft. Daar werd dus voor gezorgd, met heel veel plezier 😊 Al was het maar om die bende kleuters bezig te kunnen houden gedurende een hele namiddag 😉
Voor de maskers gebruikten we: 
  • een pakketje foam in verschillende kleuren, 
  • dunne elastiek,
  • zelfklevende foam-sterren in verschillende maten en kleuren, met en zonder glitter,
  • zelfklevende foam-letters,
  • een tekening van een superheldenmasker (gegoogled, helaas heb ik geen idee meer welke ik uiteindelijk koos) 
  • het pinnetje om gaatjes te maken voor kamsnaps.

De avond voordien knipte ik de maskers al uit de foam en maakte ik de gaatjes voor de elastiek. Aan één kant knoopte ik de elastiek al vast, de andere kant liet ik nog los tot we hadden kunnen passen op de superheldenhoofdjes.

Voor de capes ging het als volgt:

Via Pinterest vond ik dit patroon. Wegens tijdgebrek maakte ik geen dubbelzijdige versie, zoals bij de originele uitleg. In verschillende kleuren katoen knipte ik met de kartelschaar het patroon uit (inderdaad, er was zelfs te weinig tijd om netjes met een zoompje af te werken 😏).
Gele strijkletters met de initialen van de kleine superhelden en dezelfde plaksterren als van de maskers gebruikten we voor de versiering. Het plan was om aan de hals een kamsnap-sluiting te voorzien, maar na twee capes gaf ik het op om dat te proberen. Een enkel laagje katoen zonder enige verdere versteviging is duidelijk 'not amused' met kamsnaps. Omdat ik op het feest zelf nog last minute een andere oplossing moest vinden, ging het gewoon van capeje knopen. Gelukkig is de halsomslag (of hoe noem je zoiets) daar juist lang genoeg voor. Ach ja, de kinders waren er content mee, en dat is wat telt hè 😉

Op het feestje zelf mochten de kids een kleur masker en cape kiezen. Vervolgens konden ze aan de slag met de letters en de sterren. De strijkletters streek ik er uiteraard zelf op 😊 
Heerlijk om te zien hoe alle superheldjes op hun eigen manier te werk gingen. De ene werkte heel netjes en gestructureerd. Een andere was juist heel uitbundig en plakte zoveel mogelijk sterren. Bij eentje moest ik zelfs een paar sterren terug los prutsen, omdat ze anders niks meer kon zien door haar masker-ogen 😊

Hieronder enkele afgewerkte versies. Eigenlijk had ik op het feest zelf foto's willen maken van alle maskers en capes. Maar ook hier gooide de klok weer roet in het eten. Voor ik het goed en wel door had, waren de pannenkoeken op en alle kinders weer naar huis! Dus enkel de maskers en capes van mijn eigen superheldjes haalden deze post. (Dochterlief lijkt trouwens serieus wat haar verloren te zijn aan haar masker, zoals ik het nu pas op de foto zie 😊)
De jarige superheld poseerde liefst in zijn nieuwe Rode-Duivel-outfit; lekker stoer met zijn afgezakte kousen en tussen zijn knuffels 😊 En Dochterlief deed liever alsof ze de tuin zou gaan invliegen 😊
De afgelopen dagen woonden ze allebei in hun outfit. Dus ik geloof dat we van een succes kunnen spreken 😊 Hip hip hoera, grote kleine held van me xxx