maandag 21 december 2015

Tien tovertips voor een magisch eindejaar

Wie (tante) Fee zegt, zegt 'toverstokje'. 
Wie 'toverstokje' zegt, zegt ook 'toverspreuken'.
Maar waar vind je ze? Wat kan je ermee doen? En hoe werken ze?
How to find that little bit of magic in everyday life?
Een verhaaltje over de magische ingrediënten van het leven van alledag dus.

Om de eindejaarsperiode op een wonderlijke manier door te komen, en het nieuwe jaar vrolijk te beginnen, laat ik u graag meelezen in Tante Fee's Toverspreukenboek...

1. Uiteraard is er een voorwaarde, die eerst vervuld moet zijn. Anders komen we nergens :-)
Wie namelijk niet in een vleugje dagelijkse magie gelooft, zal in het vervolg van deze post weinig inspiratie kunnen vinden.

2. Over inspiratie gesproken... Wat staat er bij u op het menu met de feestdagen? Ideetjes zijn altijd welkom (het kwijt spelen van die muffintops is duidelijk nog niet voor direct dus ;-)). De uitdaging zit hem natuurlijk in die kieskeurige kleuters bij aan tafel. Ik zocht al naar lekkere tips en kwam dingen in de richting tegen hier en hier. Maar gezien die kids van ons écht kieskeurig zijn, denk ik dat ons eindejaarsmenu eerder deze richting zal uit gaan... 

3. Niet alleen het eten is van belang in deze periode, natuurlijk :-). Ook het gezelschap speelt uiteraard een grote rol. Mocht u nog niet in het bezit zijn van dergelijk exemplaar, bedenk dan het volgende:
Want misschien was u er zich nog niet helemaal van bewust, maar zo'n lover (of ander soort partner in crime) is écht geen overbodige luxe. Voor minder moet u het niet doen. Because you are worth it! Gelukkig heb ik over mijn exemplaar (meestal) niet te klagen :-)

4. En nu we het toch over de liefde hebben ... 
En dan heb ik het niet alleen over de liefde voor uw eventuele lover, uw eventuele kinders en bij uitbreiding uw verdere entourage. Ook liefde en passie voor de job, hobby's, de natuur en het leven in het algemeen, kunnen ons dat kleine sprankeltje extra magie brengen. Ik wens u dan ook graag de kracht en de mogelijkheid om keuzes te maken die u gelukkig maken, waar u blij van wordt, ...

5. De volgende tip is in de eerste plaats ook vooral een dikke 'note to myself'. Want tijdens het maken en uitvoeren van goede voornemens of andere plannen, durft er ook wel eens stress te ontstaan. Wanneer bijvoorbeeld niet alles verloopt zoals gepland. Wanneer er last minute van alles verandert aan een goed uitgekiende planning. Of wanneer ik teveel in mijn hoofd met alle to-do-dingen en andere lijstjes bezig blijf, en daardoor vergeet te genieten van het moment zelf.
Ik hoop dus voor u én voor mij dat er niet te veel 'over-pland' zal (moeten) worden en dat er voldoende ruimte kan blijven voor rust, schoonheid en vooral genieten.

6. Voor het geval er moeilijke momenten zouden zijn de komende tijd. Voor het geval u dat klein tikkeltje extra nodig hebt voor wat dan ook. Voor die momenten, verzeker ik u:

7. De schrijfster van Harry Potter is best een wijze vrouw. Zij laat namelijk weten dat we dat broodnodige beetje magie gelukkig meestal heel dicht bij de deur kunnen vinden :-). 

8. De volgende spreuk hoeft niet veel uitleg te krijgen, denk ik.
Ook in onze woonkamer hangt een gelijkaardige spreuk ingekaderd. "Let's make our own fairytale today". Het inspireert me dagelijks om van kleine dingen geen grote drama's te (proberen) maken, om me bewust te blijven van de magische ingrediënten van het leven van alledag, en om eventuele, toch ontstane, rampen te laten aflopen met een happy ending (of toch een poging te doen daartoe :-)).

9. Want ...

10. Maar vooral wens ik u het volgende ...
Van harte!!!

donderdag 17 december 2015

Tante Fee tovert een taart

Voor wie mij een beetje kent, is het geen geheim dat ik absoluut geen keukenprinses ben. Het zegt genoeg, denk ik, dat de Echtgenoot na een drukke werkdag vaak liever zelf kookt, dan de bereiding van de dagelijkse kost aan mij over te laten.

Op zich doe ik het wel graag, in een potje staan roeren. En af en toe lukt er toch ook wel eens iets. Gelukkig :-). Hetzelfde geldt voor bakken. Zelfgemaakte taarten, cakes, koekjes, ... Het lijkt me heerlijk om dat te kunnen fabriceren. Ooit bakte ik een cake, die zo hard was, dat je er gemakkelijk de jarige mee knock out had kunnen slaan :-). Dus over het algemeen ben ik eerder wat terughoudend als het over kokkerellerij gaat. U begrijpt dat wel ...

Maar afgelopen week kwam daar verandering in. Tante Fee toverde een taart! Echt waar! En wat voor één!

Het recept had ik al een hele tijd geleden gepind. Want ook al ben ik geen groot talent in de keuken, ik hou van lekker eten. Maar dat wist u al. Op Pinterest heb ik dus een aantal eten-gerelateerde borden (Keuken, BBQ, en Taart). Meestal ga ik gewoon op verrukkelijk uitziende foto's af en komt het er niet van het recept ook daadwerkelijk uit te proberen. Maar voor deze bokkenpootjestaart kon ik me plots niet meer inhouden :-).

Het recept is eigenlijk best gemakkelijk. De Nederlandse schrijfster maakte zich zorgen of Belgen wel bokkenpootjes kennen. Tuurlijk :-). Het heeft me iets meer moeite gekost om uit te vinden dat de 'kloppudding' uit het Nederlandse recept in België Saroma met vanillesmaak is, en dat Klopklop en Klopfix twee verschillende dingen zijn (hoewel dat laatste wél heel duidelijk vermeld staat bij de tips onderaan het recept :-)). Klopfix lijkt minder gemakkelijk te verkrijgen dan Klopklop. Na toch even zoeken in verschillende supermarkten, vond ik het bij Albert Heijn.


Het uiteindelijke resultaat mag er best zijn, al zeg ik het zelf. Het lijkt zelfs redelijk goed op het origineel :-). En volgens mij was het nog best te eten ook, gezien de hele taart binnen het uur verorberd was op het verjaardagsfeest van Zoonlief.

Moest u ook deze taart willen uitproberen, vergeet niet dat ik altijd kandidaat ben op te komen proeven!

zondag 13 december 2015

Die kapotte jeans kan de (kerst)boom in! - tutorial gerecykleerde kerststerren

Misschien komt het doordat het weer nog altijd niet echt winters aanvoelt, ik weet het niet. In elk geval kreeg ik afgelopen week plots de rare kriebel om alvast aan de grote lenteschoonmaak te beginnen. Kasten werden leeg gehaald en uitgewassen. Kleren werden gesorteerd. En intussen werd er hard nagedacht. Toen ontstond het idee om iets te doen met een kapotte jeansbroek. Gezien de tijd van het jaar: kerstversiering knutselen!

Wat heb je ervoor nodig? Behalve een te recycleren jeans? 
- Een sjabloon van een ster, overal te vinden via google, en de grootte naar eigen wens te kiezen. Ik gebruikte uiteindelijk enkel de grote versie omdat de kleine te veel gepruts meebracht :-). 
- Lintjes om de ster in de boom (of elders) op te kunnen hangen en eventueel pailletjes om er wat blingbling aan toe te voegen. Wat was ik vandaag blij met mijn hamstergedrag! Eindelijk kwamen mijn verzamelde lintjes van ooit-gekregen-kadootjes eens van pas :-)
- Kussenvulling, voor het geval je - zoals ik - wat volume in je sterren wil krijgen.
- Verder heb je uiteraard de gebruikelijke naaibenodigdheden van doen.

Hoe ga je te werk?

- Knip je sjabloon dubbel uit een pijp van je broek. Ik kreeg bijvoorbeeld vijf sterren uit een halve broekspijp. En ik heb maar korte beentjes! Dus indien u gezegend bent met lange stelten, zal u gemakkelijk een hele boom kunnen vullen met één broek :-)

- Speld de twee sterren met de slechte kanten op elkaar vast. Speld tussen de punt waar je je lintje wil, het lintje. Laat één stompe hoek open, zodat je de ster kan opvullen.

- Stik langs de goede kant rondom, maar laat dus zeker de stompe hoek open.

- Vul vervolgens de ster op met de kussenvulling.
- Stik het laatste stukje ook dicht.

- Naai er wat pailletten op. En klaar!

Een plezant snel-resultaat projectje, als beloning voor al dat harde opruimwerk :-)

woensdag 9 december 2015

How to loose your muffintops?

Nu het opstellen van de lijstjes met goede voornemens eraan begint te komen, lijkt de tijd rijp om u, zoals ooit beloofd, eens te vertellen over muffintops. Het schijnt trouwens dat goede voornemens meer kans op slagen hebben, als ze gedeeld worden met anderen. Hier gaan we dus ...

Voor mijn laatste zwangerschap had ik er al enigszins last van, van die muffintops. Zoals u intussen weet, is het lijf hier al lang geen 18 meer, en begint er dus hier en daar het één en ander te verrimpelen of te verzwaren. Helaas! En sinds mijn laatste zwangerschap, die een maand of drie geleden afliep, kan er niet gesproken worden van een spectaculaire verbetering op dat vlak. Verder zal ik het u niet aandoen hierover verder in detail te treden ;-). De vraag, die me nu dus regelmatig bezig houdt, is die hierboven in de titel vermeld.

Om u duidelijk te maken wat muffintops precies zijn, gebruik ik stiekem liever een veelzeggend beeld van een ander, dan u (en mezelf) te martelen met een muffintop-selfie. Dank voor uw begrip...
Afbeelding van popsugar.com
Maar ... hoe beginnen we eraan? Aan dat 'loosen'?

En misschien nog belangrijker ... wanneer? Wat is het beste moment om een poging te doen je lijf weer een beetje in vorm en toonbaar te krijgen? Er wordt gezegd dat 'nu' beginnen met goede voornemens de beste tactiek is. Maar 'nu'? Zo 'juist' voor de feestdagen? Dan ga je niet op dieet, toch? Met al dat lekkers overal! Zeker als je, zoals ik, zo ongelofelijk kan genieten van eten (ok, ook van snoepen :-)).

En sporten? Wie heeft daar tegenwoordig nog tijd voor? Of mag het zorgen voor twee kleuters en een baby ook meetellen als sport? (Want dan ben ik al goed bezig :-))

De zoektocht naar de ideale manier is dus gestart. De zoektocht naar de nodige motivatie zal ongetwijfeld ook nog veel moeite kosten.

Jammer genoeg blijkt proberen camoufleren niet de juiste optie ... Potjandorie!


Alle tips zijn dus ab-so-luut welkom! Van harte!

Wordt vervolgd ... (dat moest er voor alle zekerheid bij geschreven worden, zodat ik zeker minstens zal blijven dénken over de ideale manier en motivatie :-))
Follow my blog with Bloglovin

vrijdag 4 december 2015

Voedselwinst?

Hoe het ons verging bij de 30-dagen-uitdaging rond voedselwinst, hoor ik u denken. Of misschien is het mijn Innerlijke Toverheks, die ik hoor, en interesseert het verder eigenlijk niemand :-) Toch zal ik even kort proberen samenvatten wat we er voor ons gezin hebben kunnen uithalen.

De deelname op zich hebben we niet écht helemaal officieel doorlopen. De eerste dagen noteerden we flink, zoals gevraagd werd, hoeveel gram we in de vuilbak kieperden (soms helaas onvoorstelbaar veel). Nonchalance en de vaststelling dat andere deelnemers het veel beter deden (en dus echt maar minimaal voedsel verspilden), zorgden ervoor dat we het invullen achterwege lieten. We probeerden wel actief te blijven letten op onze omgang met etensrestjes, maar niet al te fanatiek. Intussen blijkt 'zero waste' een populair thema geworden te zijn, want ik kom er om de haverklap wel ergens iets over tegen. Ook op die manier leerde ik een aantal interessante zaken bij.

Wat we leerden? Ik lijst de vier handigste tips eventjes op.

1. Kinders keuzes laten. Onze grootste bron van verspilling bleek al snel 'veroorzaakt' door de kinders. Die kieskeurige kleutermondjes zijn zodanig onvoorspelbaar! De ene dag eten ze alle potten leeg, de volgende gaat er amper iets in. En het zijn dus die dagen, die hier zorgen voor grotere hoeveelheden in de vuilbak. Samen met de Echtgenoot vond ik uiteindelijk een uiterst simpele oplossing. We vragen nu hoeveel schepjes ze van alles willen, vooraleer op te scheppen. Tot nu toe geraken de bordjes veel gemakkelijker leeg op deze manier. Hip hoi! En als die tactiek niet helpt, wil de Echtgenoot zich ook nog wel eens laten gaan in creativiteit :-). 


2. Bewaren van bananen en andere lekkernijen. Wist u dat bananen minder snel bruin worden door een plastic folietje rond het steeltje te wikkelen? Dat tomaten best niet in de ijskast worden bewaard? Dat appels in de fruitlade onderin de ijskast tot een half jaar goed kunnen blijven, zolang er geen rotte appel tussen zit? Meer van dat interessants vindt u hier, hier en vooral ook hier.

3. Ten minste houdbaar tot betekent blijkbaar niet dat het product vanaf die datum standaard niet meer te eten is. Vanaf nu ruiken en proeven we meer, in plaats van enkel op de datum af te gaan.

4. Soep! De ideale manier om restjes groenten op te maken. Draai ze in de soep :-) En gemixt en voorzien van frikadellekes wordt ook dat lekker opgesmuld door ons kleuterpeloton.

Ziezo. Onze bijdrage was gedurende de 30 dagen in november dus niet uitermate spectaculair. Maar we deden wel ons best. We werden ons vooral meer bewust en gaan dat in de toekomst ook proberen blijven. Laat ons er van uit gaan dat alle kleine beetjes helpen! 

vrijdag 27 november 2015

Julien sweater - La maison Victor

Ein-de-lijk vond ik nog eens een beetje tijd om wat te naaien. Weliswaar met Babylief in de draagdoek, maar dat vindt het kind allemaal prima! En ik dus ook.

Het werd de Julien sweater, uit La Maison Victor, voor Zoonlief. Het ventje is de laatste tijd écht kieskeurig als het op kledij aankomt (mja, ook kieskeurig op z'n eten, én op z'n speelgoed én ... op alles eigenlijk). Zo wil hij tegenwoordig enkel nog een trui of vest zonder kap dragen.
En wat ligt er in zijn kleerkastje? Inderdaad, bijna enkel van die dingen mét kap, natuurlijk :-). Julien zou het dus worden...

Het ideale stofje lag al klaar. Een tijdje geleden gekocht op het Stoffencircus in Antwerpen, zonder echt voorafgaand plan in gedachten. Blauw scoort altijd bij Zoonlief, en streepjes ook, dus dat zou goedkomen.

Bij het overnemen van het patroon, vond ik dat er toch een groot verschil in lengte zat tussen voor- en achterpand. Eerst twijfelde ik wat aan mezelf. Maar dankzij het www ontdekte ik dat de fout dus bij het patroon lag. Het voorpand zou 3 cm korter moeten. Dàt vond ik dan weer nogal héél kort lijken, in vergelijking met andere truien in Zoonlief z'n kast. Dus verkortte ik het voorpand 2 cm en verlengde ik het rugpand 1 cm. Voor een volgende versie, zal ik - denk ik - voor min 1 en plus 2 cm gaan, om de sweater nog ietsje langer te maken. Of misschien zal ik eens zot doen, en met een boordstofje afwerken? Wie weet ;-)

Het in elkaar steken, ging vrij vlot. Al is het altijd weer even zoeken op mijn allersimpelste Singertje, die zelfs geen echte stretchsteek heeft :-). De afwerking ziet er dus ook niet super professioneel uit. Maar het resultaat mag er best zijn, al zeg ik het zelf.

Het borstzakje liet ik weg, omdat ik het model met de streepjes niet wilde breken. Mét borstzakje zou het volgens mij allemaal een beetje druk tonen.

Zoonlief paste. En vond ook dat het goed was! Hij zou nog een carrière als fotomodel kunnen starten misschien :-) 

Een volgende keer ga ik ook de mouwen verlengen (of een boordstofje gebruiken) want, met de woorden van Zoonlief "Die mouwen zijn wel een beetje aan de korte kant, hè!".

zaterdag 21 november 2015

Sinterklaas


Hij komt, hij komt, ...
Maar wanneer? En hoe? En waarom zo?
De sinterklaasperiode is hier altijd een beetje héél spannend...

Om u een voorbeeld te geven. Twee jaar geleden hadden we een gezellig tv-middagje met het gezin in gedachten, om de aankomst van de goedheiligman in Antwerpen te zien. Onze, toen 3-jarige, Dochterlief en, toen bijna 2-jarige, Zoonlief waren zo bang van de Sint en zijn Pieten, dat ze de hele uitzending achter de zetel verstopt zaten in plaats van mee te kijken. Zoonlief liet zich duidelijk wat meeslepen door zijn zus. Maar Dochterlief was écht ongerust.

En dat lijkt intussen een jaarlijks terugkerend fenomeen te worden. Dochterlief zit vol vragen over het hoe en waarom. Vooral het 'feit' dat er 's nachts iemand 'zomaar' binnen kan komen, leek haar zorgen te baren en stress te geven. Soms vraag ik me wel af of we niet beter de 'waarheid' zouden vertellen. Maar anderzijds blijft het wel een leuke traditie ook. Misschien is het allemaal wel een beetje stress waard, nietwaar?

Gelukkig ontdekte ik net op tijd de Zsazsa-aftelkalender. Dank u vriendelijk, mme Zsazsa, want dankzij u kon er weer wat rust in dat kleine hoofdje van onze Dochterlief ontstaan. Het duidelijke overzicht gaf haar ook enig besef van tijd. "Oh, er is nog tijd zàt om een tekening en een verlanglijstje te maken". En "Ik kan deze nacht nog rustig slapen, zonder te moeten liggen luisteren of er niemand binnen komt".

Intussen ontdekten we toevallig ook nog een andere, vermoedelijk nog belangrijkere, oorzaak van alle stress bij Dochterlief. De opluchting op dat gezichtje toen de Sint op tv verkondigde dat er dit jaar geen stoute kindjes zijn! Goud waard!

Op die manier geraakten we van een eerder psychedelische Sint-periode (zie tekening boven :-)) uiteindelijk toch in een iets rustigere, meer overzichtelijke aanloop naar 6 december...



dinsdag 17 november 2015

Contentement

Soms overvalt het me...
Plots...
Zomaar ineens...
Zonder duidelijke aanleiding...

De stilte en rust in huis, juist voor het ontwaken van ons gezin.
's Nachts, na een toiletbezoek, de maan zien schijnen door een spleetje tussen de gordijnen.
Een warm babylijfje, dat tegen mijn schouder geplakt ligt te soezen.
Koude kindervoetjes, die 's morgens iets (Eerlijk? Veeeeel!) te vroeg bij ons in ons warme bed kruipen.
De regen, die pas keihard uit de lucht begint te vallen op het moment dat we juist een voet binnen zetten.
Op zondagochtend pistoleekes gaan kopen bij de bakker en al aan de papieren zak voelen dat ze versgebakken uit de oven komen.
Luisteren naar de dolenthousiaste, maar lieve manier waarop Dochterlief de wereld toont, uitlegt, vertelt aan haar babyzusje.
Onverwachts een vriend(in) tegenkomen en allebei tijd hebben om een koffietje te gaan drinken.
De momenten waarop ik echt niet kan achterhalen of Zoonlief een waar verhaal vertelt of toch weer iets uit zijn duimpje staat te zuigen.
Bij het avondeten horen hoe iedereen zijn of haar dag is geweest.

't Is hier bijlange niet alle dagen rozengeur en manenschijn. We hebben onze crisissen, individueel en gemeenschappelijk. Er zijn slechte dagen. Er wordt wel eens geroepen tegen elkaar. We maken knallende ruzie. Er is soms pijn en verdriet.

Maar potverdekke! Wat hebben we het goed!

donderdag 12 november 2015

Naais voor Babylief

Voordat Babylief geboren werd, naaide ik alvast het een en ander voor haar.
Op de planning staan nog een heleboel leuke kleertjes en hebbedingen voor haar, en ook voor broer en zus.
Maar momenteel is er jammer genoeg wat tijdsgebrek om die hele lijst af te werken.
Daarom stoef ik alvast even met de 'prenatale' naaisels :-)

Een knuffelkonijn. Volgens de handleiding (hier gevonden) gebruik je een oud t-shirt en wordt dat gerecycleerd tot knuffel. Maar bij gebrek aan nog mooie, oude shirts, gebruikte ik een restje okergele nicky velours. De vulling valt wél onder recyclage, want bestaat uit de vulling van een versleten kussen.


Het Sam-kruippakje van Missy N. in de kleinste maat. Na een goeie 9 weken is Babylief er al wel uitgegroeid, vooral ter hoogte van haar billekes :-) De grotere maat staat dus nog op de planning!


Een pampermandje, in stof passend bij de zelfgemaakte boxbekleding. Patroon uit Knippie 3/2013.



De vlinderdeken uit Stof Voor Durf Het Zelvers 1.


En een aantal 'burp clothes'. Een goede vertaling daarvan weet ik niet; onze twee oudsten noemen het - vrij plastisch - kotsdoekskes :-) (tutorial en patroon)



maandag 9 november 2015

Jaloers op een giraffe

Een tijdje geleden waren we met het Gezin in Planckendael voor het Festival Van de Abonnee. Die dag is het park enkel toegankelijk voor abonnees (heerlijk rustig!) en zijn er tal van VIP-activiteiten voorzien.

Zo namen we een kijkje in het binnen- en buitenverblijf van de olifanten en woonden we hun badmoment bij. Dochterlief wist dit avontuur achteraf zeer treffelijk te illustreren.
De kids konden een tiental keer achter elkaar op de draaimolen, we mochten zo dicht bij de kamelen dat ze in ons gezicht konden boeren, ... Kortom, het was een onvergetelijke dag!

Bij de giraffen kregen we een uitgebreide uitleg over de gewoontes van giraffen. Zo vertelde een verzorgster dat haar lievelingsdieren vaak genoeg hebben aan drie powernaps van een tiental minuten slaap per etmaal!

De afgelopen weken heb ik 's nachts al vaak gewenst een giraffe te zijn. Wanneer Babylief om onduidelijke redenen haar rust maar niet kan vinden en ik alle mogelijke cijfercombinaties op de wekker zie passeren, ... O, wat had ik dan graag genoeg gehad aan drie keer tien minuten slaap. Jaloers op een giraffe, godbetert!

En zo komen we bij de wijsheid van de week:
... en 's anderendaags een goeie zjat koffie met een gezellige vriendin in die cozy nieuwe koffiebar op het marktplein!

maandag 2 november 2015

30 dagen uitgedaagd

Het is niet omdat we met Het Gezin een poging doen om zoveel mogelijk van elke dag een sprookje te maken, dat we blind zijn voor de realiteit van de grote (soms/vaak boze) wolf, euh, buitenwereld. We proberen meer en meer bewust met bepaalde zaken bezig te zijn. Vandaar ook onze keuze om eens deel te nemen aan een uitdaging op www.30dagen.be.

Een tijdje geleden las ik in het krantje van de Gezinsbond over één van de uitdagingen voor november: 30 dagen voedselwinst. Per jaar kiepert een Vlaming gemiddeld tussen 18 en 26 kg eetbaar voedsel de vuilbak in. Onvoorstelbaar! Choquerend zelfs! Ik was er écht even niet goed van. Die verspilling moet toch op een simpele manier teruggedrongen kunnen worden?!

Na kort overleg met de Echtgenoot, besloten we ons in te schrijven. Gisteren gingen we officieel van start. Sinds de inschrijving probeerden we al een beetje beter op te letten bij het omgaan met onze restjes en overschotten. Benieuwd wat we de komende maand nog allemaal zullen bijleren (je krijgt namelijk allerhande tips via de website) en of we ons aandeel in die gigantische voedselverspilling omlaag zullen krijgen ...

donderdag 29 oktober 2015

Een eerste over een laatste: 5 magische tips om het/mijn leven met een baby makkelijker te maken

Vandaag krijgt u het genoegen mijn allereerste lijst(je) te lezen op deze blog. Hopelijk weet u het te pruimen. Maar eerst even een korte inleiding…

Met drie kinderen is ons gezin compleet. Babylief is dus onze laatste. Ze is de kers op onze taart. Een extra dot slagroom vinden we niet nodig. Over het leven met haar erbij gaat dit allereerste lijstje. Want een baby erbij is super! Maar hoe overleef je het als er intussen ook twee kleuters met een serieuze ‘attitude’ je huis onveilig maken? De zaken die mijn leven momenteel gemakkelijker maken, zijn de volgende (niet in volgorde van belangrijkheid).
  • Draagdoek. Waarschijnlijk loop ik eeuwen achter met deze ‘ontdekking’ en bent u al lang en breed op de hoogte van de voordelen van een draagdoek. Maar in het verleden waagde ik me er nooit echt aan er één te gebruiken. Het leek me zo’n gedoe om telkens dat stuk stof rond je lijf gewikkeld te krijgen. En zou die baby er niet uit vallen? Omdat het mijn laatste zwangerschap was, ging ik uit nieuwsgierigheid toch naar een infoavond. Na een heel duidelijke uitleg en oefenen met poppen (bij www.ontspannenzwanger.be), had ik het knopen vrij snel onder de knie. En jongens, wat blijkt zo’n doek in real life een gerief te zijn! Vooral tijdens de ochtendshift (waar ik er alleen voor sta), gebruik ik hem bijna dagelijks. Heel handig om Babylief te troosten terwijl je intussen nog boterhammen met choco kan smeren, haren kan kammen en verloren sokken van onder de zetel kan opdiepen. Ook terwijl ik dit schrijf, hangt Babylief lekker te knorren in de draagdoek :-). Nog een kleine supertip: als je baby in het begin wat lijkt te protesteren in de draagdoek, ga dan iets heel banaals doen. De was plooien, afwasmachine uitladen, speelgoed van de andere kids opruimen, whatever. Doordat je aandacht niet op het protest van je baby gericht blijft, kan je zelf rustig blijven of worden. Je baby hoort en voelt je rustig-blijvende hartslag en wordt vanzelf ook kalmer. Het werkt!
  • Nidcap methode. Deze was vooral de eerste paar weken een welkome leverancier van ontspanning, zowel voor Babylief als voor ons. Nidcap staat voor Newborn Individualized Developmental Care and Assessment Program. Een hele mond vol om aan te geven dat de natuurlijke, gekende omgeving van een pasgeboren (of te vroeg geboren) baby als uitgangspunt wordt gebruikt om de zorg op hem/haar af te stemmen. Pasgeborenen worden vaak overvallen door alle indrukken in de grote buitenwereld. Daarom wordt gezocht naar manieren om die grote buitenwereld aan te passen aan de baby, zodat die meer veiligheid en dus ook ontspanning kan ervaren. Een vroedvrouw op de materniteit gaf ons er enige uitleg over. Babylief vond het namelijk maar niks om in bad te gaan, vlak na haar geboorte. Ze krijste alles en iedereen bij elkaar. Bij Zoonlief was dat indertijd ook het geval, en zo hebben we maanden aan een stuk stress gehad om hem in bad te zetten. Dankzij Nidcap werd de stress bij Babylief (en dus ook bij ons) onmiddellijk weg genomen. Pasgeborenen hebben nood aan begrenzing. Daarom helpt het om hen bloot in een warme molton of tetradoek te wikkelen en hen met doek en al in het badwater te dompelen. Ze krijgen zo een veilig gevoel en durven zich ontspannen. Zodra de ontspanning zichtbaar wordt, kan de molton open gedaan worden en kan de baby gewassen worden. Na enkele badnames op deze manier, vindt Babylief het allemaal wel ok en kan ze nu in bad zonder extra ingewikkeld te worden. (PS: De volledige Nidcap-methode houdt nog heel wat andere handvaten en hulpmiddelen in, die vooral gebruikt worden bij te vroeg geboren baby’s. Op die manier krijgen ze wat extra tijd in de ‘alsof’-baarmoeder, waardoor ze minder gestresst aan hun leventje kunnen beginnen.).
  • Boob t-shirts. Wie koopt er nu t-shirts met zo’n onfatsoenlijke naam? Ha! Ikke! ;-) Al enkele periodes borstvoeding gevend (bij de vorige twee kinders dus), was ik op zoek naar handige borstvoedingskledij. Vaak vind ik het een heel gewriemel om de nodige stofdelen opzij te krijgen om eten te kunnen geven en tegelijk toch een beetje discreet te kunnen blijven. Bij dit merk heb je ruimte zat, valt er voor anderen toch niks te zien en ga je ook nog eens stijlvol gekleed (ze verkopen namelijk ook kleedjes). Jozefienneemtdedraadop toonde op haar blog hoe ze een Boob-top voor zichzelf maakte. Dat zou ik ook wel eens willen proberen. Ooit. Want ik vrees altijd een beetje het voor mezelf naaien. Hoewel … lang zal ik er niet meer mee mogen wachten. Ik ben namelijk niet van plan eeuwig borstvoeding te blijven geven :-).
  • Het boek ‘Dit is het boek voor ouders met een leven’. Hilarisch! Soms wat over the top beschreven maar heerlijk herkenbaar. Waardoor ik de moeilijkere momenten iets gemakkelijker kon relativeren. Het niet, of veel te weinig, slapen, gaat voorbij (dus geniet er maar van ;-)). Het is bij iedereen (of toch heel veel ouders) een geklungel om die eerste dagen, weken, maanden door te komen. Het samen-in-hetzelfde-schuitje gevoel doet wonderen voor een moment (kort of lang) van babyblues. Op hun site me-to-we.nl posten de auteurs ook heel regelmatig de meest interessante lijstjes. Me like! Lijstjes, weet u wel ;-)
  • Een co-sleeper. Ook bij deze tip zal ik ongetwijfeld niet echt iets wereldschokkends vertellen. Maar het lekker naast je baby kunnen slapen, zonder bang te moeten zijn dat je er per ongeluk op gaat liggen, maakt die paar uurtjes slaap per nacht toch net iets kwalitatiever. Me like, too!
Of deze tips voor u even magisch kunnen zijn of worden, hangt er waarschijnlijk van af. Belangrijk is in de eerste plaats natuurlijk om zelf (bijna) een baby in huis te hebben…

Tenslotte bied ik u graag mijn oprechte excuses voor het prangende gebrek aan illustraties bij deze lijst. Wie weet, lukt het me later wel eens een keer wat beeld bij het woord te voegen. Hoop doet leven, nietwaar?

woensdag 28 oktober 2015

Hupsakee!

Gooi er nog maar een blogske bij. Straks geraakt het www nog helemaal overspannen van al die blogs. Ocharm!

Nee nee, bij deze alvast mijn oprechte excuses voor dit overaanbod!

Laat ik me beleefdheidshalve eerst even voorstellen. Met een hoofd vol ideeën, een hart vol goesting en een buik vol twijfels, presenteer ik u graag:

Tante Fee:
  • 35, al voelt dat heel vaak niet zo. Het blijft verschietachtig om op straat aangesproken te worden als 'mevrouw'. In dat idee willen hoofd en hart voorlopig nog niet mee. De rest van het lijf (helaas) al wel, getuige de grijze haren hier en daar, de beginnende (?) rimpeltjes en de muffintops (waarover u later ongetwijfeld nog meer zal lezen).
  • Madame van de Echtgenoot, intussen al een half leven.
  • Moederkloek (of was het eerder kieken, soms zonder kop?) van Dochterlief (°2010), Zoonlief (°2011) en sinds kort ook van Babylief (°2015).
  • Meter van de Koddige Kapoen, die mij Tante Fee begon te noemen.
Waar ik van hou:
  • Met stip op 1: Het Gezinneke, en het knuffelen daarmee. Vooral ‘blotebuikenknuffels’ scoren hier goed. En kijken en luisteren naar onze slapende kids. Uiteraard halen ze me soms ook het bloed van onder de nagels. Maar soit, voorlopig blijft daar allemaal goed mee te leven.
  • Watermeloen en frisse slaatjes in de zomer.
  • Warme thee, soep, chocomelk in de winter. En kersenpitkussentjes in bed. En lippenbalsem.
  • Lijstjes. Om alles uit mijn hoofd te ordenen. Lijstjes. Om op te schrijven in kleine boekjes en mooie schriftjes, want losse papiertjes geraken verloren. Helaas geraken mijn kleine boekjes en mooie schriftjes regelmatig ook (uit het oog) verloren. Hopelijk wordt deze blog een beetje een ersatz-boekje voor mijn lijstjes. Want op het www gaat nooit niks verloren. Toch?
  • Lezen. Prutsen op een naaimachien. Eens in een kookpot roeren. Lachen tot ik er buikpijn van krijg. En knuffelen met man en kids. Of had ik dat al gezegd?
Waarom ga ik hier verhaaltjes vertellen over de magische ingrediënten van het leven van alledag? Naast het bijhouden van lijstjes? Omdat verhaaltjes vertellen leuk is. Omdat verhaaltjes (voor het slapengaan) de grote boze wolf een beetje op afstand helpen houden. Daarom.

Alstublieft.