Hupsakee!

Gooi er nog maar een blogske bij. Straks geraakt het www nog helemaal overspannen van al die blogs. Ocharm!

Nee nee, bij deze alvast mijn oprechte excuses voor dit overaanbod!

Laat ik me beleefdheidshalve eerst even voorstellen. Met een hoofd vol ideeën, een hart vol goesting en een buik vol twijfels, presenteer ik u graag:

Tante Fee:

• 35, al voelt dat heel vaak niet zo. Het blijft verschietachtig om op straat aangesproken te worden als 'mevrouw'. In dat idee willen hoofd en hart voorlopig nog niet mee. De rest van het lijf (helaas) al wel, getuige de grijze haren hier en daar, de beginnende (?) rimpeltjes en de muffintops (waarover u later ongetwijfeld nog meer zal lezen).
• Madame van de Echtgenoot, intussen al een half leven.
• Moederkloek (of was het eerder kieken, soms zonder kop?) van Dochterlief (°2010), Zoonlief (°2011) en sinds kort ook van Babylief (°2015).
• Meter van de Koddige Kapoen, die mij Tante Fee begon te noemen.

Waar ik van hou:

• Met stip op 1: Het Gezinneke, en het knuffelen daarmee. Vooral ‘blotebuikenknuffels’ scoren hier goed. En kijken en luisteren naar onze slapende kids. Uiteraard halen ze me soms ook het bloed van onder de nagels. Maar soit, voorlopig blijft daar allemaal goed mee te leven.
• Watermeloen en frisse slaatjes in de zomer.
• Warme thee, soep, chocomelk in de winter. En kersenpitkussentjes in bed. En lippenbalsem.
• Lijstjes. Om alles uit mijn hoofd te ordenen. Lijstjes. Om op te schrijven in kleine boekjes en mooie schriftjes, want losse papiertjes geraken verloren. Helaas geraken mijn kleine boekjes en mooie schriftjes regelmatig ook (uit het oog) verloren. Hopelijk wordt deze blog een beetje een ersatz-boekje voor mijn lijstjes. Want op het www gaat nooit niks verloren. Toch?
• Lezen. Prutsen op een naaimachien. Eens in een kookpot roeren. Lachen tot ik er buikpijn van krijg. En knuffelen met man en kids. Of had ik dat al gezegd?

Waarom ga ik hier verhaaltjes vertellen over de magische ingrediënten van het leven van alledag? Naast het bijhouden van lijstjes? Omdat verhaaltjes vertellen leuk is. Omdat verhaaltjes (voor het slapengaan) de grote boze wolf een beetje op afstand helpen houden. Daarom.

Alstublieft.