vrijdag 30 december 2016

2016: Het Jaar van de Eerste Keren

2016 is weer (bijna) voorbij. Op wereldniveau gebeurden er heel veel belangrijke dingen. Maar ook op persoonlijk vlak was 2016 niet onbewogen. Bij het opmaken van de balans, kwam ik tot de vaststelling dat ik dit jaar veel dingen voor de eerste keer deed. Een overzichtje ...

Ik maakte voor het eerst een handtas. Omdat die best geslaagd was, durfde ik er ook mee buiten komen en zelfs mee gaan werken. En ik kreeg er nog complimenten voor ook 😊

We maakten voor het eerst een vliegreis met de kinderen. Naar Spanje. Behalve dat ze gedurende die hele vakantieweek om de beurt ziek werden, en bij thuiskomst wij zelf ook, was dat zeker voor herhaling vatbaar. Tegelijk was het de eerste keer dat we op reis gingen, samen met mijn ouders en mijn broertje. En ook dat blijkt voor herhaling vatbaar, want er staat al een volgend tripje met de hele bende gepland.

We verkochten het appartement, waar we de afgelopen tien jaar samen woonden. De plek waar Manlief en ik beslisten samen voor een kat te zorgen, waar we trouwden, waar we drie kinderen kregen. Het was de eerste keer dat we samen een onroerend goed verkochten. Of dat voor herhaling vatbaar is, laat ik maar wijselijk in het midden 😉

Aansluitend was het de eerste keer dat we een écht huis met een échte tuin kochten. Op den buiten. De beste beslissing éver!!! En daarbij hoorde ook de eerste keer verhuizen met kleine kinderen. Laten we daarover afspreken dat dat niet voor herhaling vatbaar is 😊 Hoewel de kinderen het wel leuk vinden om 'verhuisje' te spelen nu.

In 2016 gingen Manlief en ik ook nog eens op weekend samen. Een weekendje weg. Er eventjes tussenuit. Uitslapen, lekker eten, shoppen, bijpraten, ... Voor de eerste keer sinds we kinderen hebben (Zes jaar geleden, dus. Zés!!!). Voor de eerste keer zonder kinderen 😊 En dat we ervan genoten hebben! We hebben al vanaf de eerste minuut besloten dat we dat toch terug vaker moeten doen. Dus bij deze alvast een eerste goed voornemen voor 2017! En misschien kan dit leutige lijstje daar ook nog wel een handje bij helpen (waarbij 5, 7 en 8 met stip mijn favorieten worden 😊) ...

Ik kon ein-de-lijk de dvd van Frozen kijken! Omdat ik stiekem een zwak heb voor feeën en prinsessen, gaf ik die film bijna twee jaar geleden kado aan Dochterlief. Maar ze was er bang van... Waarom is me nog altijd niet duidelijk. En de angst bleef. Maar toch kreeg ik dit jaar haar toestemming om voor de eerste keer te kijken 😊 Van achter een kussen keek ze met een bang hartje mee. En zo overwon ze haar angst. Oef!

Als gevolg van onze verhuis, nam ik ook de moeilijke beslissing om van werk te veranderen. Ik had nooit gedacht dat ik ooit zo'n stap zou durven zetten, maar ik bood voor de allereerste keer mijn ontslag aan. Oh my god, waar ben ik toch mee bezig? 😲 Mixed feelings alom! Want mijn oude job was mijn allereerste. En ik deed/doe ze enorm graag. Maar de verdubbelde afstand woon-werk begint veel te zwaar te wegen ... Ik zal dus de collega's, de inhoud en de omgeving geweldig gaan missen, dat voel ik nu al. Maar ik kijk ook uit naar die nieuwe uitdaging! Een uitdaging die ongetwijfeld een plaatsje op het jaaroverzicht van 2017 zal krijgen 😊

Het was het jaar van de eerste grijze haren ...

En het jaar waarin ik voor het eerst naar een kleuter-afstudeerfeestje mocht van mijn eigen oudste kleuter. Cliché, cliché, maar wat gaat de tijd veel te snel! Het lijkt nog maar van gisteren geleden dat ik met een eerste boeleke thuis kwam, waardoor de kat zich uit protest een week opsloot in het toilet. En nu leert dat boeleke lezen en schrijven... Zucht!

Ook het eerste volledige jaar bloggen, hoort in dit overzichtje thuis. Het ging op mijn gemakje, voorzichtigjes aan, een beetje op mijn kousenvoeten. In de verhuisperiode was er minder (blog)tijd voorhanden, maar de goesting bleef wel. En dus gaan we voort. Het blijft een gek gevoel dat er hier anderen komen lezen. Maar anderzijds vind ik het ook kei-plezant om te merken dat er hier steeds meer mensen langs komen. En dat er ook al enkele trouwe passeerders zijn. En dat die ook heel regelmatig lieve reacties nalaten. Da's fijn! Dus we gaan nog maar een beetje voort hier. Ok?
Al bij al ziet het er dus naar uit dat mijn doelstelling voor 2016 wel werd gehaald. Doing more of what makes me happy... misschien ga ik daar maar gewoon mee verder vanaf overmorgen...

Gelukkig 2017, allemaal!!!

dinsdag 27 december 2016

Contentement #5: December

December... 

Tussen alle feestgedruis en geregel en geplan (is dat wel een woord?), blijft er ook nog ruimte voor lekker genieten van kleine dingen. Ik zou bijna 'gelukkig' zeggen, maar dan lijkt het alsof ik van deze periode op zich niet kan genieten, en dat doe ik eigenlijk wel! 
Anyway, tijd voor nog eens wat contentement, dus! En alleen al het feit dat ik nog eens een lijstje kan maken, maakt me al een beetje blij. U weze gewaarschuwd 😉

December begon met de vijfde verjaardag van Zoonlief. Over zijn feestje, vertelde ik al. Maar ik vertelde nog niet dat de dagen nadien regelmatig vriendjes en vriendinnetjes op school verschenen met hun zelfgemaakte heldenmaskers. De trots en blijdschap in de ogen van Zoonlief bij het zien van al dat schoons, zomaar gewoon op de speelplaats, maakten mijn eigen contentementje alleen maar groter!

De Goedheiligman, aka De Sint, zorgde ook voor heel wat hartenhuppeltjes dit jaar.
Zo was Dochterlief er rotsvast van overtuigd dat de Sint, die ze in de supermarkt tegen kwam, 'maar' een hulp-Sint was. Op de vraag hoe ze dat zo zeker wist, antwoordde ze "Omdat hij anders priet dan de echte".

Vervolgens bracht die oude rakker een dvd om de dansjes van K3 aan te leren. Dochterlief springt sindsdien vol overtuiging de living rond, in navolging van de K3-tjes. En elke keer, maar dan ook élke keer, wanneer die meisjes op de dvd vragen "Jullie worden toch nog niet moe?", antwoordt ze luidkeels "Jawél!!!".

Op één van de laatste dagen voor de vakantie, liep het hele ochtendtafereel ten huize van weer eens een klein beetje in het honderd. Voor de zoveelste keer instrueerde ik Dochterlief om een béétje voort te doen, met de woorden "Doe nu alsjeblief je jas en schoenen aan, en nú graag, want ik begin mijn geduld te verliezen." Waarop Zoonlief met een bedenkelijke blik reageerde, "Da's niet erg, hoor, mams! Als je je geduld verliest, ga ik het wel voor je zoeken."

De twee oudsten zaten al een hele tijd gezellig samen te spelen met de Playmobil. Toen ik even ging piepen om te zien wat ze juist aan het doen waren, bleken ze een babyborrel voor Jezus georganiseerd te hebben aan de kerststal.

Even later ontstond er een kleine discussie over Jezus. Zoonlief vond het om één of andere reden maar een enge figuur, daar in dat kribbeke. Waarop Dochterlief in het afgemeten Nederlands reageerde met "Maar Jezus is een vriendelijk man, hoor."

Dochterlief en Zoonlief maakten zich samen klaar in de badkamer voor het eerste kerstfeest. Zij in een glitterkleedje, hij in een 'deftig' hemd mét zelfgekozen das. Zegt Zoonlief plots, het geheel overpeinzend, "Goh, zus, kijk. Wij zijn zo mooi samen, wij gaan precies trouwen".

En intussen groeit Babylief, die eigenlijk al lang een flinke peuter is geworden, maar voort. Sinds enkele dagen stapt ze, weliswaar in een nog wankel evenwicht, met een dronkenmanswaggel, maar zonder verdere hulp van grote- of kleinemensenhanden, stoelen, keukenkasten, speelgoed of zetels. En wanneer haar grote zus de K3-dansjes instudeert, staat dat kleine peutertje ernaast, vol trots, met haar pamperpoepeke te schudden... *smelt*

En dan nog een klein blog-contentementje als afsluiter... Bij de publicatie had ik het helemaal niet in de gaten, maar het vorige bericht was het vijftigste op deze blog! In vergelijking met andere blogs stelt dat weinig voor. Maar stiekem ben ik er wel blij mee! Toen ik vorig jaar begon te bloggen, had ik zelfs niet gedacht dat ik het zou kunnen volhouden, naast alle andere bezigheden. En kijk nu, nummer 51 is een feit, hoera 😊

zondag 18 december 2016

1 - 2 - 3 Flamingo

Een tijdje geleden was er een collega met een gigantische flamingo-crush zwanger. Voor haar toekomstige prinsesje zocht ze zoveel mogelijk mooie kleertjes en hebbedingetjes met flamingo's. Telkens ze er op het werk (tijdens de pauze, wel te verstaan 😉) over begon, gingen mijn naairadartjes aan het werk en riep er een stofjesverslaving heel hard om aandacht. Dat kon uiteraard niet genegeerd worden! Af en toe moet een mens wat aan zelfzorg doen, nietwaar? 😊

Gelukkig moest ik niet lang zoeken! Het werd op een bepaald moment zelfs moeilijk om te kiezen. Ongelofelijk hoeveel zalige stofjes met flamingo's er bestaan! Maar het lukte: bravo voor mezelf 😊
Als kadootje voor de babyborrel maakte ik een Kiind jumpsuit en een mutsje van Zaaberry in een zachte licht-groen-blauwe tricot met witte bloemen en donkergroene flamingootjes (van de Stoffenstraat).
De Kiind jumpsuit blijft toch echt een heerlijk patroontje! Vorig jaar maakte ik nog een winterversie met sterren, die veel gedragen werd. En intussen wordt er nog hard gewerkt aan een zeer veelkleurige nieuwe versie 😊 
Het patroon voor het mutsje is in verschillende versies beschikbaar, en lekker snel klaar. Ideaal om voor de nog komende baby's, en bijhorende borrels, te maken!
En omdat dit kadootje zo in de smaak viel bij de kersverse mama, spraken we af om nog meer toffe zelf-maak flamingo-dingen te bedenken. Vandaar die 1 - 2 - 3 in de titel 😊 Wordt dus zeker vervolgd ...

zaterdag 10 december 2016

Kerstknutsels

December... Kerstmaand!

Traditioneel hoort daar vaak een kerstkrans bij. Tot nu toe maakte ik er nooit één. Omdat ik het eigenlijk meestal maar lelijke gevallen vind. Omdat ik het er ook niet altijd zo veilig vind uitzien, qua brandgevaar enzo (ja, ik weet het, soms ben ik niet echt heldhaftig 😊).

Maar dit jaar leerde Dochterlief over kerstkransen in het eerste leerjaar. Vol enthousiasme vertelt ze bijna dagelijks honderduit over de kaarsen en de verhalen, die de juf vertelde, maar die ze nog niet helemaal goed begrijpt, hihi. Momenteel vindt ze het van licht levensbelang dat er elke zondag een extra kaarsje aangestoken wordt.

Dus misschien moest ik er ook maar eentje in huis halen... Het werd wel een beetje een alternatievere versie 😊 Het idee groeide langzaam maar zeker in mijn hoofd. Tussen de soep en de patatten. Of eigenlijk, bij het maken van spaghettisaus en tijdens een verrassingslunch met hotdogs voor de kinders.

Ik redde vier lege kleine blikjes tomatenpuree en een groot leeg blik van hotdogworstjes van de PMD-zak. Die werden goud gespoten en beplakt met glitter-washitape en kerststickertjes. Takje van een kerstboomachtige struik uit de tuin erin. Kaarsjes aan. Klaar!
 

zondag 4 december 2016

Superhelden Party

Zoonlief werd vijf jaar. 
Wat vliegt de tijd ... zucht 😍

Dat vroeg dus om een feestje.
Aangezien mijn kleine vijfjarige held - waarschijnlijk net als de meeste jongens van die leeftijd - helemaal weg is van alle mogelijke superhelden, kon het niet anders dan een superheldenfeest worden.

En een superheld is pas een échte superheld als ie een masker en cape heeft. Daar werd dus voor gezorgd, met heel veel plezier 😊 Al was het maar om die bende kleuters bezig te kunnen houden gedurende een hele namiddag 😉
Voor de maskers gebruikten we: 
  • een pakketje foam in verschillende kleuren, 
  • dunne elastiek,
  • zelfklevende foam-sterren in verschillende maten en kleuren, met en zonder glitter,
  • zelfklevende foam-letters,
  • een tekening van een superheldenmasker (gegoogled, helaas heb ik geen idee meer welke ik uiteindelijk koos) 
  • het pinnetje om gaatjes te maken voor kamsnaps.

De avond voordien knipte ik de maskers al uit de foam en maakte ik de gaatjes voor de elastiek. Aan één kant knoopte ik de elastiek al vast, de andere kant liet ik nog los tot we hadden kunnen passen op de superheldenhoofdjes.

Voor de capes ging het als volgt:

Via Pinterest vond ik dit patroon. Wegens tijdgebrek maakte ik geen dubbelzijdige versie, zoals bij de originele uitleg. In verschillende kleuren katoen knipte ik met de kartelschaar het patroon uit (inderdaad, er was zelfs te weinig tijd om netjes met een zoompje af te werken 😏).
Gele strijkletters met de initialen van de kleine superhelden en dezelfde plaksterren als van de maskers gebruikten we voor de versiering. Het plan was om aan de hals een kamsnap-sluiting te voorzien, maar na twee capes gaf ik het op om dat te proberen. Een enkel laagje katoen zonder enige verdere versteviging is duidelijk 'not amused' met kamsnaps. Omdat ik op het feest zelf nog last minute een andere oplossing moest vinden, ging het gewoon van capeje knopen. Gelukkig is de halsomslag (of hoe noem je zoiets) daar juist lang genoeg voor. Ach ja, de kinders waren er content mee, en dat is wat telt hè 😉

Op het feestje zelf mochten de kids een kleur masker en cape kiezen. Vervolgens konden ze aan de slag met de letters en de sterren. De strijkletters streek ik er uiteraard zelf op 😊 
Heerlijk om te zien hoe alle superheldjes op hun eigen manier te werk gingen. De ene werkte heel netjes en gestructureerd. Een andere was juist heel uitbundig en plakte zoveel mogelijk sterren. Bij eentje moest ik zelfs een paar sterren terug los prutsen, omdat ze anders niks meer kon zien door haar masker-ogen 😊

Hieronder enkele afgewerkte versies. Eigenlijk had ik op het feest zelf foto's willen maken van alle maskers en capes. Maar ook hier gooide de klok weer roet in het eten. Voor ik het goed en wel door had, waren de pannenkoeken op en alle kinders weer naar huis! Dus enkel de maskers en capes van mijn eigen superheldjes haalden deze post. (Dochterlief lijkt trouwens serieus wat haar verloren te zijn aan haar masker, zoals ik het nu pas op de foto zie 😊)
De jarige superheld poseerde liefst in zijn nieuwe Rode-Duivel-outfit; lekker stoer met zijn afgezakte kousen en tussen zijn knuffels 😊 En Dochterlief deed liever alsof ze de tuin zou gaan invliegen 😊
De afgelopen dagen woonden ze allebei in hun outfit. Dus ik geloof dat we van een succes kunnen spreken 😊 Hip hip hoera, grote kleine held van me xxx

dinsdag 15 november 2016

Skippy skirt met wat twijfels...

Het begon allemaal met een stoffenruil een tijdje geleden...

In ruil voor een miskoopje, nam ik een mooi, fris, speels tricotje mee naar huis. Het was echt een tof meisjes- of damesstofje, voor allerlei mogelijke projecten. Veelkleurig met een heel speciale bloementekening. Een stofje voor een eenvoudig patroon, het had eigenlijk niet veel nodig. Vond ik zelf... Tot ik thuis kwam... En Manlief het maar flets van kleur en wat saai vond ...

Wat weten die mannen nu van stof, hoor ik u al denken. Awel, ik dacht hetzelfde :-) Maar toch was er een beetje twijfel in mijn enthousiasme geslopen ...

Een tijdje later passeerde het spiksplinternieuwe (en gratis!) patroon van So Popo Sew: de Skippy skirt. Dat leek me een ideaal rokje voor onze springerige Grote Zus. Eenvoudige belijning, gemakkelijk aan en uit te doen, comfy en niet te vergeten: met zakken!!! Her kingdom voor een kledingstuk met zakken :-)

1 en 1 geeft 2, ah ja! Ik zou dat bloemig, speciaal stofje gebruiken voor de zak van de Skippy rok. Zo zou het lekker opvallen op een donkergroen sweatstofje... Zo gezegd, zo gedaan ...

De uitleg bij de Skippy is super duidelijk! Stap voor stap met overzichtelijke foto's. Top!
In plaats van boordstof gebruikte ik felgele elastische paspel voor de afwerking van de randen aan de zak. Omdat er een ietsiepietsie streepje geel tussen de bloemen zit, dat gerust wat mocht versterkt worden. En omdat paspel me in combinatie met dit stofje iets eleganter leek.
Behalve de zak naaide ik alles met mijn allereerste overlock :-) Ik kon dus ook ineens oefenen met het zomen met de overlock, volgens de handleiding van Emma en Mona. En dat ging best goed, al zeg ik het zelf :-) Jeej!
En ik dacht er voor een keer eens op tijd aan om een labeltje in te naaien. Jeej again!
En toen sloeg de twijfel opnieuw toe! Het kind weigerde het rokje aan te doen!!! Een reden kon ze er niet direct voor geven. Ik begon te vrezen dat Manlief uiteindelijk toch gelijk zou krijgen met zijn bedenkingen bij de stof...

Na lang aandringen, was de dochter toch bereid tot een ernstig gesprek van vrouw tot vrouw over rokjes. Bleek dat ze het vooral te koud vond voor een rokje, met daaronder blote benen. Oef! Glitterbroekkousen van de Hema losten het probleem voorlopig op...  Ze koos zelf de rest van haar outfit: een lichtblauwe glittertrui, gebreid door haar tanteke. Onder het kledingmotto van het moment "all that glitters" :-)
Niet simpel om die wiebelige beentjes scherp op foto te krijgen ... :-)

zondag 30 oktober 2016

Contentement #4: herfstkleuren

Tijd om nog eens een beetje te bloggen...
Daar ontbreekt het de laatste tijd wat aan precies... :-)

Verhuizen. Wennen aan nieuwe scholen - of eigenlijk, wennen aan alles. Onverwachte mankementjes aan het nieuwe huis oplossen. Intussen gaan werken, veel langer dan vroeger onderweg zijn naar dat werk, en twijfelen over een nieuwe uitdaging... Het vraagt heel wat energie. Toch wel...
Maar de rust in de omgeving. De natuur rondom. De nabijheid van familie en vrienden. En zelfs de twijfels over die nieuwe uitdaging... Daar komt ook enorm veel energie uit voort.
Contentement is hier dus zeker wel te vinden :-)

Contentement, energie, rust... haal ik naast de gekende zaken tegenwoordig dus ook uit al die pracht rondom mij. Onderweg naar of van het werk zie ik adembenemende zonsop- en -ondergangen. Die ik jammer genoeg niet gefotografeerd krijg, tenzij ik in de file sta ... (en dan heb ik meestal toch geen foto-maak-gerief bij de hand :-)). Het licht, de kleuren, de nevelige herfstdeken over de wereld 's morgens, de helderheid van de volle maan in een bijna-vries nacht,... Zalig om te zien en bijna onmogelijk voor een wanna-be fotograaf als mezelf om op beeld vast te leggen. Maar in een poging toch iets van al dat moois met u te kunnen delen, zie hier toch enkele probeersels...





donderdag 11 augustus 2016

Hoe bereid je kleine kinderen voor op een verhuis?

Zoals intussen wel duidelijk is, staan we op verhuizen. Binnen dit en drie weken is het zo ver. We willen absoluut voor eind augustus verhuisd zijn, zodat de kids op 1 september al direct in hun nieuwe schooltjes kunnen starten. Met momenten voelt het echt als gekkenwerk. Het toekomstige huis is nog niet helemaal in orde en alle werkzaamheden kunnen enkel in het weekend doorgaan omdat we nauwelijks verlof kunnen inplannen. Gelukkig krijgen we steun uit allerlei hoeken, zowel praktisch als emotioneel. Maar ook al verhuizen we niet naar Washington of Kuala Lumpur, het is allemaal toch best spannend. Voor ons, twee grote mensen, maar zeker ook voor onze drie kids.

Hoe we hen (proberen) voorbereiden op de verhuis, hoe we proberen alle spanning in goede banen te leiden, vertel ik vandaag.

We praten er heel veel over, samen met hen. Want ook al zijn ze nog maar zes, vier en bijna 1, ze begrijpen meer dan je zou denken. Daarom beantwoorden we al hun vragen zo goed mogelijk. Hoe? Wanneer? Waarom? Steeds weer dezelfde vragen. Steeds opnieuw :-) Zeker onze zesjarige Dochterlief heeft veel nood aan duidelijkheid en overzicht. Grote en kleine onzekerheidjes geven we dan ook zoveel mogelijk de ruimte.

Daarnaast tekenden we een aftelkalender. Tijd is een heel abstract begrip voor kleine kinderen. Met vakjes en tekeningetjes voor elke dag, kunnen ze zich een iets concretere voorstelling maken.
Telkens we zelf naar het huis gaan om te klussen, op te meten of met architecten rond te lopen, nemen we de kids mee, zelfs onze kleinste spruit. Vaak hebben ze er na korte tijd genoeg van, en gelukkig kunnen ze dan terecht bij hun grootouders. Maar zowel het huis, als de buurt samen al wat verkennen, lijkt wel rust te brengen. Ook vertellen over de buurt, die ik voor een deel vanuit mijn kindertijd ken, wakkert vaak de voorpret aan.

De kids laten helpen maakt voor hen de hele situatie een stuk normaler, alsof het hoort bij het 'gewone leven'. Samen inpakken. Of hen elk een eigen doos geven om hun speelgoed in te pakken. De doos van Zoonlief werd al -tig keren ingeladen en weer uitgeladen, opnieuw gesorteerd, heringericht ... Heerlijk om bezig te zien :-) Helpen bij het poetsen of klussen in het nieuwe huis werd intussen hun nieuwe hobby. Belangrijk is daarbij uiteraard wel om geen kwaliteitsgarantie te verwachten en je eigen perfectionisme wat te laten varen :-). Het gaat hem vooral om het plezier van het samen doen.

Tenslotte laten we hen zeker ook veel fantaseren. Wie kiest welke kamer? Wie slaapt in het begin nog samen en wie slaapt alleen? In welke kamer zetten we het speelgoed? Welke kleuren kiezen? Welke nieuwe dingen hebben we nodig? Vorige week kwam de onduidelijkheid hierrond even op een hoogtepunt. Spontaan stelde ik Dochterlief en Zoonlief voor om aan het tekenen te gaan. En zo werd ons huis en de tuin op papier gezet, werd er beslist dat er wortelen en kolen zullen moeten groeien. Tekenden ze elk hun eigen kamer, met bijhorende inrichting. Voor Dochterlief betekent dat dus een bureautje (ah ja, want ze start in het eerste leerjaar), kastjes met dozen in allerlei verschillende kleuren om al haar prulletjes en verzamelingen in te sorteren, schilderijtjes aan de muur en een stapelbed. Zoonlief tekende dan ook maar een stapelbed, en verder vooral een hele reeks snoepkasten  en rood-geel-zwarte bakken voor de auto's :-)
Benieuwd hoe binnenkort de realiteit er zal uit zien! :-)

woensdag 27 juli 2016

Weg van de stad?! - het vervolg

Het is intussen weeral een hele tijd geleden dat ik de voordelen en de leuke kanten van het wonen in de stad op een rijtje zette. Het is nog langer geleden dat ik vertelde over ons voornemen om een ander nestje te zoeken

Het is sowieso al een hele tijd geleden dat er hier nog eens een post verscheen, eigenlijk. Komkommertijd? Nee, hoor. Te hard bezig met luilekkeren en niets doen in deze tijden van vakantie? Nope!

Er wordt hier elk vrij moment zelfs heel hard gewerkt. Ingepakt. Behang af getrokken. Geplamuurd. Uitgebroken. Geschilderd. Gepoetst. Afgestoft. Gedweild. En dat allemaal op den buiten, begot :-)

Want ja, uiteindelijk werden knopen doorgehakt, appartement verkocht en huis gekocht. In het groen. Met een tuin. Bijna het verst mogelijk van de stad weg... Wie had dat ooit gedacht? :-)
Al dat groen. Die speelruimte in onze nieuwe tuin. De mogelijkheid om voor iedereen een eigen kamertje te maken op termijn. De rustige omgeving. De kleinschaligheid van de dorpsschooltjes. Het zal een wereld van verschil zijn. Maar we hebben er een super goed gevoel bij.

Als ik binnenkort ooit nog eens even vijf minuten tijd heb, vertel ik er vast meer over. Maar geniet intussen alvast even mee. Er is nog een 'klein beetje' werk aan de winkel ... :-)
 

woensdag 6 juli 2016

Super simpel speeljurkje

Eerlijk? Ik begon er vorige zomer al aan. Aan dat super simpel speeljurkje. Op een dag had ik ineens het idee zelf een jurkje te ontwerpen. Zo eenvoudig mogelijk, zonder al te veel denkwerk. 
Het GeckoGames patroontje uit Ottobre 3/2014 leek me ideaal als bovenstukje: een lekker gemakkelijk topje, waarbij ik de hals en de armsgaten gewoon omzoomde. Geen gedoe met boordstof of biais. Echt super simpel, ik zei het al :-). Daaronder een rechthoekig stukje bloemetjestricot, dat extra breed werd geknipt om te kunnen rimpelen. Dochterlief is namelijk dol op zwieren :-).

Maar het resultaat was niet zoals ik het in mijn hoofd had gezien. De pasvorm liet serieus te wensen over. De verhoudingen leken op één of andere manier niet te kloppen. Het speelkleedje was naar mijn gevoel zelfs niet ok om in te spelen en ravotten. Het verdween dus ergens onder in de kast op de stapel onafgewerkte en/of mislukte naaisels.

Dit jaar, net voor we naar Spanje vertrokken, kwam het jurkje uit de kast gevallen. Alsof het zichzelf aanbod om mee op reis te vertrekken :-). Intussen is Dochterlief wat groter en gelukkig ook al iets dikker, ook al is het maar ietsiepietsie (ze krijgt eten, hoor, écht waar, maar ze heeft gewoon geen zittend gat en een snel werkende spijsvertering ;-)). En jawel, hoor, een jaar later past het kleedje plots veel beter, woohoow! Ik moest alleen nog omzomen. Dat gebeurde last minute, juist voor de laatste koffer werd dicht gepropt.

Eens in Spanje, was het ook het eerste wat weer uit de koffer kwam. Dochterlief wilde het kleedje direct aandoen. Alleen had ze, na haar allereerste vliegreis en onder de indruk van de stralende zon en palmbomen,  niet direct veel zin om uitbundig te poseren :-)
Later op de dag en al iets meer op haar gemak ... In haar comfy jurkje. Enne, hand in hand met haar broer... Je ziet zo dat er deugenieterij in de lucht hangt :-)

donderdag 30 juni 2016

Juffenkadootje

De laatste dag van het schooljaar!
Voor Dochterlief zelfs de laatste dag in de kleuterschool!
Tijd om de juffen een beetje te verwennen. Na al die drukte van een heel schooljaar vol enthousiaste kleuters, is hen wel een beetje rust en ontspanning gegund, dacht ik zo ...

Maar, hoe giet je dat in een kado?  

Zelf vind ik al wel eens een beetje rust bij een tas thee. En dan zeker de 'Zen again' thee van Clipper, verkrijgbaar bij Albert Heijn. "For that moment of peace", staat er op het doosje. En écht, zonder overdrijven, vanaf de eerste slok voel je van binnenuit de rust opstijgen ;-)
 
Het idee om thee als kadootje te geven, zag ik al eens hier verschijnen. Thee met een boodschap, ik vind het zo'n tof idee! Dus dat idee werd gepikt (merci, Barbara, hope you don't mind ;-)).

Via Pinterest vond ik nog een ontspannende printable. Afgedrukt op tekenpapier, en hopsa, een mooie kaart voor de juffen.

Bij die '50 ways to take a break' zitten 'in een hangmat liggen', 'vliegeren', 'bloemen in huis halen' en 'sterren kijken' zeker in mijn eigen top tien :-)

De kaart kreeg nog een persoonlijk boodschapje mee op de achterkant en ging dan samen met de thee en een paar pakjes koekjes in een blikken doosje. (Het hadden zelfgebakken koekjes moeten worden, maar griep en bronchitis strooiden de afgelopen weken wat roet in het eten. Gekochte koekjes, werden het dus. Maar ook héél lekkere :-))
Nog een folietje er rond en klaar! Dat de juffen maar lekker genieten en bijtanken tijdens hun vakantie. Zodat ze in september weer helemaal zen kunnen starten :-)



woensdag 8 juni 2016

Wat zeker niet mag ontbreken voor Baby's eerste strandvakantie: Leon badcape - La Maison Victor

Dat het lenteweer hier in ons Belgenlandje niet echt op gang komt zoals het hoort, hoef ik niemand meer te vertellen, natuurlijk. Gelukkig hebben we met ons gezinnetje het heerlijke vooruitzicht om binnenkort een weekje naar de Spaanse zon te vliegen :-) En bij die Spaanse zon horen ongetwijfeld ook zee en strand, of op z'n minst een zwembadje! De Leon badcape uit La Maison Victor leek me dan ook een absolute must-have voor in Babylief haar reiskoffertje. Na haar allereerste spetters in een zwembad lekker opwarmen in een zacht badjasje, wat wil zo'n kind nog meer (denken we dan maar, zolang ze het niet zelf kan zeggen :-)).

Twee mintgroene badhanddoeken kocht ik bij Zeeman, want één exemplaar was net te weinig badstof voor een maatje 74. Bij Infinity Stoffen in Borgerhout vond ik toevallig de perfecte biais. En zo kon ik aan de slag.
Op één of andere, mij nog onbekende, manier slaagde ik erin de badcape in spiegelbeeld te maken. En vreemd genoeg merkte ik dat pas toen 'ie helemaal af was :-)
Volgens de beschrijving in La Maison Victor moet je de binnenste panden aan elkaar vast stikken. Je moet dan de cape dus telkens over het hoofdje trekken. Voor een baby/peuter leek me dat niet zo heel praktisch. Daarom maakte ik in de plaats daarvan het pand langs de binnen-zijnaad met een kamsnaps vast. Zo kan je de cape lekker wikkelen.
Het biais-lint kocht ik redelijk impulsief. Ik was echt onmiddellijk zo verliefd op die bloemetjes! Blijkt achteraf dat de bloemetjes qua vorm bijna exact overeenkomen met de bloemetjes op Babylief haar badpakje :-) Perfect match! Hoeveel chance kan een mens toch hebben :-)

Sun, here we come!