Hoe we Dochterlief liever leren lezen

Als kind al was ik een echte boekenwurm! Uren kon ik mezelf verliezen in allerlei avonturen en andermans levens...
Roald Dahl.
Marc De Bel.
Heksenkind.
Ronja, de roversdochter.
Maar ook 'De Olijke Tweeling' en evengoed 'De Babysittersclub'.
Heerlijk kinder- en jeugdsentiment ...

Mijn hart deed dus een klein beetje pijn, toen ik Dochterlief na enkele weken in het eerste studiejaar hoorde verkondigen dat ze lezen saai en stom vond. Niet omdat we hier thuis zo prestatiegericht zijn. Wel omdat ik het echt jammer zou vinden voor haar, mocht ze nooit het plezier en de ontspanning ervaren die ikzelf uit boeken haalde, en vaak nog steeds haal.

We zochten dus samen volop manieren om dat leren lezen een beetje leuker te maken. Samen met de juf probeerden we Dochterlief uit te leggen dat vooral het oefenen in het begin misschien niet zo tof is. Maar na verloop van tijd zou ze het écht wel fijn beginnen vinden ... Niet dus! Telkens ze 'moest' oefenen, werd ze een beetje ongelukkig. Wij dus verder op zoek ...

En uiteindelijk, stapje voor stapje, kwam er toch een beetje meer plezier bij het lezen! Hoera!!!

Wat lijkt er geholpen te hebben?

We richtten een apart, knus leeshoekje in. Met een zitzak, kussentjes, dekentjes, alles erop en eraan. Enerzijds om het lezen wat gezelliger te maken. Anderzijds ook vanuit het besef dat het op die manier gemakkelijker is om je volledig te concentreren op het boekje. Want uiteraard lukt dat concentreren minder goed wanneer je broer voortdurend met zijn brandweerwagen, inclusief sirenes, voorbij komt crossen en je kleine zusje aan je voeten komt kriebelen.

Ik maakte ook kussenhoezen voor in de leeshoek. In de zwart-witte stof van Ikea, die je zelf kan inkleuren. Uren was Dochterlief bezig met haar kussentje volledig naar eigen wens te maken. Het feit dat ik de afmetingen van het kussen onderschatte, waardoor de hoes net iets te klein werd, vergeeft ze me zelfs met de glimlach 😍

In de leeshoek lezen we zo veel mogelijk samen. Na enkele blaadjes zelf lezen, wisselen we zin per zin af, om zo het verhaaltje wat meer tempo te geven. En blijkbaar motiveert dat ook wel om zelf vlotter te lezen ...

Een beetje googlen en pinnen, bracht me verder bij het idee van een leesbingo. Een kaart met verschillende manieren om te lezen, die afgevinkt mogen worden zodra ze achter de rug zijn. En een volle kaart geeft recht op ... (zelf in te vullen). Je kan de 'leesmanieren' zo gewoon of zo gek maken als je zelf wil. Wij stemden zo goed mogelijk af op Dochterlief. En het sprak haar geweldig aan! Alleen al het idee om eens niet 'gewoon/saai' te lezen, leek al voldoende om er meer plezier in te krijgen.

Als bij toeval vond ik vervolgens het ideale leesboek, met de ronkende titel 'Lezen is leuk'! Hoe verzinnen ze het 😊 De verhaaltjes lijken heel erg op de boekjes, die Dochterlief van school meekrijgt. Maar toch heeft dit 'dikke' boek volgens haar mooiere prentjes en grappigere verhaaltjes (bijvoorbeeld over Fleur, die op Tom is 😊)

Maar wat er volgens mij écht voor heeft gezorgd dat ze lezen plots leuk is beginnen vinden ... 

Op een keer vertelde ik dat ik zelf wél heel graag lees. Dochterlief geloofde me niet, want ze zàg me nooit lezen. Toen legde ik uit dat ik meestal 's avonds in bed nog een beetje lees, voordat ik in slaap val. Dat vond ze zo fascinerend, dat we besloten haar het 'privilege' te geven na bedtijd nog tien minuutjes in een boekje te kijken. Ze vond het super! De eerste avond bleef het echt bij kijken in een boekje. De tweede avond hoorden we haar mompelend vanuit haar bed 'lezen'. En ze genoot ervan! Nog steeds! En sindsdien gaat het lezen plots een stuk vlotter. 

Wie weet, plundert ze binnenkort mijn boekenkast 😊

Hebben jullie nog tips om beginnende lezertjes op een plezante manier te ondersteunen? Want deze tips werken nu wel bij Dochterlief. Maar volgend jaar is Zoonlief aan de beurt. En die werkt volgens een compleet andere handleiding 😉 Alvast bedankt voor de ideetjes dus!