Een impulsief Oliver-broekje en een tip

Kent u dat?

Vrijdagavond. Niks bijzonders op tv. Een mand strijk, die staat te wachten. Maar ook een stapel stofjes, die roepen om verwerkt te worden. Tel daarbij de grote nood aan ontspanning, na een week hard werken.

Ja, u begrijpt me wel 😊 Sewing Time!!!

Al een hele tijd geleden kocht ik een grijs poezenstofje van Little Darling bij de Stoffenstraat. Zonder plan. Gewoon omdat ik het zo heerlijk poezelig vond. Dat stofje riep die vrijdagavond het hardste. 

En toen viel mijn oog op een pas afgedrukt patroon van het Oliver-broekje. Nogal impulsief besliste ik een kattige broek te maken voor onze jongste dochter. Ook al is ze nog net geen anderhalf, het kattenkwaad druipt met momenten van haar snoetje. Gepaste keuze, dus 😊

Ik gokte op maat 80. Knipte patroon en stof. Zette alles in elkaar met mijn overlockje. En dat ging allemaal zalig vlotjes. Net wat ik nodig had om een beetje te kunnen ontstressen! 

Maar toen moesten de tailleboord en beenboordjes aangezet worden... 

In de commentaren bij de werkbeschrijving las ik hier en daar dat de afmetingen van de boordjes misschien wat krap waren. Maar dat las ik pas nadat ik ze geknipt had 😊 (Het was een impulsieve avond, ik zei het toch!) Het zag er inderdaad uit alsof er heel erg aan de boordjes moest getrokken worden om ze rond de andere delen gestikt te krijgen. Maar ik ging er van uit dat de berekening wel juist zou zijn, en vreesde ook dat we anders met een afzak-katten-broek zouden achterblijven. Omdat het allemaal zo krap zat en ik veel, héél veel, speldjes gebruikte, durfde ik niet onmiddellijk met de overlock vast te zetten. Voor de veiligheid eerst dus maar een stikseltje met de gewone machine. En volgens mij hielp het 😊

Ik deed ook mijn uiterste best om de naden aan de beenboordjes mooi te laten doorlopen. En ik kan zeggen dat ik, na een kwartier per been frutselen, best trots ben op het resultaat.

Vervolgens sloeg mijn vrolijkheid en ontspannen gevoel om in kattigheid. Manlief begreep er niks van 😊 Ik had dus een fout ontdekt! Zag u het ook al?

Inderdaad, de beenboord van de linkerpijp zit er ondersteboven aan. Die katten staan op hun kop! Grrr, en ik maar denken dat ik overal op had gelet! Niet dus! 

Manlief kwam zich uiteindelijk toch maar even moeien bij al die hysterie 😏 En hij scoorde punten, met de gevleugelde opmerking 'Laat dat toch gewoon zo. Het geeft het een speels accentje. En er is toch geen kat die dat ziet' 💕 Haha, geen kat! That's why I love him 😊

Bij het vastzetten van de beenboord aan de rechterpijp, pijnigde ik mijn hersenen om een handige manier te vinden om nooit meer die fout te maken. En volgens mij vond ik dé tip! Als je de stof van de boord zo over het beenstukje legt, voor het vastmaken, dat de print op beide delen in dezelfde richting loopt, loopt die na het naar beneden plooien ook netjes in dezelfde richting.  Kijk maar op de foto's om hopelijk beter te snappen wat ik bedoel 😊 

Voor de tailleband klopt dezelfde redenering. Heerlijk toch! Die boordjes komen er vanaf nu alleen nog maar juist aan. Me happy!

De volgende ochtend vond mijn kleine meid haar broek super! En de maat is perfect, nergens te strak of te slap, helemaal zoals het hoort! Bedankt, Annick en Griet, voor het zalige patroon! Dat pamperpoepeke in dat Oliver-broekje is echt zó zalig om zien 😍