Mijn grootmoeder was altijd al een fervent naaister. Ze gaf in haar jonge jaren les in de plaatselijke opleiding snit en naad. Ze naaide haar eigen outfits. Ze maakte voor meer dan de helft van de familie de trouwkleding. Wanneer ik als kind bij haar op bezoek kwam, stond de living altijd vol naaigerief: naaimachine op de tafel, stof, patroonpapier en boekjes vol inspiratie overal!
Intussen is ze 85 en is ze iets minder enthousiast op het vlak van naaien (op andere vlakken is ze nog steeds niet te houden, hihi!). Als ik nu bij haar op de koffie ga, mag ik daarom regelmatig eens in haar stoffenkast gaan snuffelen. Een hele tijd geleden al, gaf ze me zelf een heerlijk zacht en soepel bloemenstofje. Op het eerste zicht leek het me wat oudbollig, maar toch nam ik het dankbaar aan. Misschien zou ik ooit wel eens een projectje vinden, waar dit stofje perfect voor zou passen.
En ja, hoor, maanden later bood La Maison Victor, die van maart-april 2016, de oplossing! Ik zag het direct toen ik het boekje open sloeg op de Pixie Top. Bij de inleiding stond "bij het maken ervan word je ook helemaal happy". Dat was exact wat ik nodig had! Het kon gewoon niet fout gaan!
Na wat meten en gokken, maakte ik een 110 voor onze bijna zesjarige smalle dochter. De maat is ok, al zou ik bij een volgende versie misschien de onderkant ietsje verlengen. Bij het rugpand sukkelde ik een beetje om het helemaal juist te krijgen. Bijna had ik de moed opgegeven, want het maken van dat rugpand is de eerste stap in de werkbeschrijving. De rest van de top ging gelukkig wél heel vlotjes. Dat "happy worden tijdens het maken" was dus niet helemaal gelogen :-). En ook Dochterlief werd er vrolijk van! Ze wil alleen nog maar haar bloemenbloesje in 'moeke-stof' aan doen :-).
Als ze de top draagt, lijkt die gemakkelijk wat van haar schoudertje te schuiven. Misschien had ik de knoopjes op de rug wat dichter bij elkaar moeten zetten om dat te voorkomen. Of misschien had ik de tip van Stannel moeten opvolgen en de halsboord een beetje moeten innemen (haar versie vind ik trouwens heel mooi!). Anderzijds vind ik het ook wel schattig, zo met een half bloot schoudertje :-)
En mijn grootmoeder? Die blinkt alleen maar van trots omdat haar achterkleindochter rondloopt in een stofje dat ooit in haar kast lag :-)
oooh, dat is zoooo schattig!! ik ben helemaal fan!! en ik zie wat je bedoelt met het stofje: op zich misschien 'oubollig' maar ook helemaal 'in' door de retro toets mits je het juiste patroon gebruikt! echt een toppertje!! ik ga het pinnen :-)
BeantwoordenVerwijderenMerci voor je enthousiaste reactie, zo vroeg op de dag (hier dan toch, hihi)
Verwijderen