Van goede voornemens en planning op lange termijn

Dat het nooit te laat is voor goede voornemens, nietwaar? Niet op 1 januari, maar bijna een week later, dus. Ook niet slecht, toch?!

Ik ontdekte trouwens dat ik compleet niet goed ben in het maken en/of opvolgen van voornemens en een planning op langere termijn :-)

Zo herinner ik mij een sollicitatiegesprek van ongeveer zes jaar geleden, waarin me de vraag werd gesteld of ik aan een gezin met kinderen dacht. Mijn antwoord toen: "Goh, momenteel hebben we het druk genoeg met onze kat. Misschien komen er ooit wel kinderen. We zullen wel zien." Zes jaar later is ons gezin gewijzigd naar plus drie kinders en min één kat. Of hoe het allemaal kan lopen. Ook als iemand me nu zou vragen waar ik mezelf zie over vijf of tien jaar, ik zou het écht niet weten.

En zelfs mijn goede voornemens voor 2015 zijn in de verste verte niet volbracht. Ik zal u de details besparen ;-)

Maar dat maakt dus dat nieuwe voornemens voor 2016 maken, opeens heel relatief lijkt. Heeft het eigenlijk allemaal wel zin? Maar och, het is wél heel leuk om te doen :-)

Het schijnt intussen ook in de mode om geen voornemens te maken, maar een jaarthema te kiezen. Niet gemakkelijk, als je 't mij vraagt. En zeker niet als het dan ook nog eens in één woord moet worden samengevat!

Nu, misschien heb ik toch wel een idee. Dankzij een wasmand, die te koop stond in de Colruyt. Jawel... Op die wasmand stond de tekst "Do more of what makes you happy". Woorden, die ik over het algemeen compleet niet associeer met de was doen en/of strijken. Maar goed. 

Het is misschien wél het ideale motto voor 2016... Niet echt concreet, natuurlijk. Maar daar kan voor gezorgd worden :-)

Ten eerste wil ik ab-so-luut met volle teugen blijven genieten van het samenzijn en samen-doen met mijn gezinnetje. Ook als ik binnenkort weer aan het 'echte' leven begin (over vier weken loopt mijn zwangerschapsverlof af).

In dezelfde regionen vertoeft ook ons plan om een ander nestje te zoeken, met een eigen kamertje voor elk van onze kindertjes en een leuke tuin om in te ravotten. Weg uit de grote stad met alle drukte (die weliswaar ook gemist zal worden).

Vervolgens zijn daar nog wat plannen, die vooral met me-time te maken hebben.

Nog niet zo lang geleden startte de zoektocht naar de goeie muffintop-motivatie. En die gaat vol goede moed dus nog even door :-)

Met een vakantietje in Spanje voor de boeg (gelukkig pas begin juni), kan ik van boekskes met de veelbelovende 'Extra snel happy in je bikini' alleen maar heel blij worden, nietwaar?

Ook nog niet zo lang geleden startte ik met bloggen. Het blijft een (plezante) zoektocht. Zeker de technische kant en de vormgeving zullen nog verder uitgevogeld moeten worden. En ja, dat is ook iets dat 'makes me happy'. Ik kan zo blij zijn als een klein kind als ik ontdekt heb hoe je een volg-knop installeert, bijvoorbeeld :-). Verder zit mijn hoofd nog altijd vol blog-ideetjes, maar daar ga ik voorlopig nog niks over verklappen. Om het spannend te houden, hè ;-)

Voor het beeldmateriaal hier, en ook voor mijn huis-,tuin-, keuken- en vakantiefoto's natuurlijk, wil ik beter leren fotograferen. En daar gaat dit boek mij absoluut bij helpen! Ik voel het :-)

Over boeken gesproken, ook van lezen word ik vaak echt happy. Helemaal verdrinken in een verhaal, in een andere wereld en de mensen daar van binnenuit leren kennen. Heerlijk! Vandaar dus ook mijn voornemen om minstens één boek per maand te lezen. Daar echt terug de tijd voor te maken of te nemen. En voor januari ben ik al een beetje geslaagd, met het lezen van een boekje dat Dochterlief onder de kerstboom kreeg. Maar daarover later meer...

En last but not least, is daar mijn altijd blijmakend naaimachientje :-) Eindelijk eens alle plannen uitvoeren met die stapel stofjes en die plank vol naaiboekjes.

Om al die voornemens rond te krijgen zal 2016 vermoedelijk toch weer een te kort jaar zijn :-) Zelfs met die extra schrikkeldag erbij! 

Verder heb ik nog een klein wensje voor iedereen in de wereld. Ik wens dat we mekaar komend jaar allemaal wat meer gaan respecteren. Ik verwacht niet dat we met z'n allen beste vrienden worden. Maar een ietsiepietsie meer wederzijds respect  hier en daar kan al heel wat betekenen, denk ik.

P.S.: Wat vinden jullie van zo'n groter formaat foto's? Goed? Of toch een beetje overdreven?