Het verhaal van Aapje Momo

Er was eens, nog niet zo gek lang geleden - ach, laten we zeggen, een jaar of tien geleden - een Fee, die toen nog geen Tante was. Er was al wel sprake van een prins op het witte paard. Alleen kwam de prins niet op een paard maar op een koersfiets en zat Tante Fee zelf op een paard. Op een gegeven moment gingen de prins en de Fee samenwonen. Ze ontdekten dat ze, naast andere gemeenschappelijke interesses, allebei ook héél erg konden genieten van slapen. Samen. Of apart. Elk aan een kant van het bed. Of lepeltjelepeltje. Eigenlijk maakte het niet zo veel uit hoe het gebeurde, àls het maar gebeurde. En hoe langer, hoe liever. Vooral in de weekends konden ze zooooooooo genieten van een halve (of zelfs hele) voormiddag lekker uitslapen, of gewoon lekker in bed blijven liggen zonder het gevoel te hebben écht iets te moeten gaan doen.

Op een mooie dag trouwden ze en werd de prins Fee's Echtgenoot. En ze sliepen nog lang en gelukkig ...

... NOT! (met het geluid van een crashende lp op de achtergrond)

Op een andere mooie dag werd namelijk Dochterlief geboren. Aanvankelijk leek zij de slaapgenen van haar ouders geërfd te hebben. Als baby sliep ze vrij snel door, als peuter bleef ze nood hebben aan heerlijk lange middagdutjes. 

Maar toen kwam Zoonlief erbij. Hij begreep pas na anderhalf (jawel, an-der-hàlf) jaar dat de nacht dient om te slapen en niet om te wenen. 

Zodra Zoonlief deftig sliep 's nachts, ging hij bij Dochterlief op de kamer slapen. Uiteraard zorgde dat voor dolle pret! Voor de kinders, welteverstaan. Want van uitslapen was geen sprake meer. Zelfs slapen tot een redelijk ochtenduur, behoorde voorgoed tot de verleden tijd. Dochterlief en Zoonlief bleken een geweldig talent te hebben om zo rond de klok van zes ('s ochtends! jawel!) te besluiten dat de nacht lang genoeg geduurd had en dat het hoog tijd was om met alle knuffels 'juffetje' te spelen.

Tante Fee en de Echtgenoot waren de wanhoop nabij. Nooit meer lekker lang uitslapen?! Veel te vroeg gewekt worden door kindergelach of koude kindervoetjes onder de dekens of kleine vingertjes die koste wat het kost de ogen van hun ouders open geprutst willen krijgen!? Hoe moesten ze dàt overleven?

Na raadpleging van verschillende andere Feetjes met ervaring, besloten ze een slaaptrainer aan te schaffen. Het www werd afgeschuimd, op zoek naar een schoon modelleke. Vol hoop werd Aapje Momo in huis gehaald.

"New & Improved" en "Helps to prevent those early mornings" lieten Tante Fee en de Echtgenoot al verlangend uitkijken naar de eerstvolgende nacht en vooral naar de daaropvolgende ochtend.

Maar dat was buiten Dochterlief en Zoonlief gerekend. De eerste ochtend na de komst van Momo werden ze evengoed wakker op hun vertrouwde vroege-vogel-uur. Na verschillende aanpassingen (het gewenste uur van opstaan al op 6u15 instellen in plaats van de gehoopte 7u, Momo verder van het bed wegzetten, de kinders later laten gaan slapen, enzovoort) was er nog steeds geen vooruitgang vast te stellen. Na enkele dagen kwamen Dochterlief en Zoonlief zelfs om 6 uur vrolijk de ouderlijke slaapkamer ingewandeld om feestelijk te verkondigen dat Momo terug naar de winkel gebracht mocht worden "omdat die aap veel te lang slaapt".

Zucht!

En wat gebeurde er toen? Tante Fee en de Echtgenoot veranderden, door slaapgebrek, in een chagrijnige toverheks en een grote brombeer...

Nee, hoor :-) Ze legden zich erbij neer en kropen voortaan 's avonds wat vroeger onder de wol, dronken 's morgens wat meer koffie, verheugden zich al op de puberjaren waarin de kinders waarschijnlijk evengoed tot 's middags in hun nest zouden liggen stinken, en lagen niet wakker van artikels op het www, die beweerden dat een Schaap als trainingswekker meer effect had dan de Aap. Die enkele letters verschil zouden hun kinders écht niks anders wijsmaken. Toch?

En zo leefden ze toch nog lang en (redelijk) gelukkig ;-)